Als hondenouder heb je de vervellingscyclus van je hond meegemaakt die meestal plaatsvindt aan het begin van het lenteseizoen en de vroege herfst. Sommige factoren kunnen het wijzigen, zoals omgevingstemperatuur en voeding.
Het uitscheidingsproces is natuurlijk en normaal en moet niet worden verward met het onvermogen van haar om terug te groeien of kale plekken. In dit artikel geven we je alles wat je moet weten over alopecia bij honden, inclusief mogelijke oorzaken.
Deze blogpost heeft alleen algemene informatie, en je moet zoeken aandacht van uw dierenarts voor een juiste diagnose en behandeling.
Wat is alopecia bij honden?
Alopecia bij honden is een term die in de diergeneeskunde wordt gebruikt om haarverlies te beschrijven wanneer het niet in een normaal tempo groeit, of wanneer er een volledige of gedeeltelijke afwezigheid van haar op het lichaam van de hond is.
Het haar groeit vanuit het haarzakje. Alopecia treedt op wanneer dit deel beschadigd raakt of wordt aangetast door een infectie of ontsteking of een andere onderliggende oorzaak.
Wat veroorzaakt alopecia bij honden?
Er zijn veel oorzaken van alopecia bij honden, de meeste zijn behandelbaar of beheersbaar, en sommige zijn cosmetisch (behandeling is niet nodig omdat het de gezondheid van de hond niet beïnvloedt). Laten we eens kijken naar enkele specifieke soorten alopecia en hun oorzaken:
- Alopecia na injectie: focaal haarverlies meestal veroorzaakt door een reactie op hondsdolheid en injecties met corticosteroïden. Vaak gezien bij honden van kleine rassen zoals Bichon Frises en Toy of Miniature Poodles. Alopecia na injectie is voornamelijk cosmetisch.
- Seizoensgebonden alopecia op de flank: gelokaliseerd cosmetisch haarverlies in één of beide flanken (zijde van de hond tussen borst en achterpoot) zonder enig teken van huidziekte. Seizoensgebonden alopecia aan de flank bij honden komt meestal voor in de winter. Hoewel de oorzaak van deze aandoening nog onbekend is, zijn er discussies dat dit te wijten kan zijn aan een onregelmatige reactie op seizoensgebonden hormonale veranderingen. Het wordt meestal gezien bij Boxers, Dobermans en Engelse Bulldogs.
- Alopecia X: symmetrische alopecia rond het lichaam, meestal in de romp, staart en nek. De huid van de hond kan donkerder worden (hyperpigmentatie). De oorzaak is nog niet vastgesteld, maar er wordt gedacht dat het verband houdt met abnormale niveaus van geslachtshormonen. Alopecia X bij honden is een zeldzame cosmetische huidaandoening.
Alopecia bij honden komt vaak voor verworven, wat betekent dat deze aandoening zich na de geboorte ontwikkelt en niet wordt geërfd. Ook is alopecia meestal een symptoom van een onderliggende aandoening, waaronder:
- hypothyreoïdie: onderproductie van schildklierhormonen. Wanneer alopecia schildkliergerelateerd is, zal het normaal gesproken aan beide zijden van het lichaam van de hond voorkomen.
- Demodectische schurft: stijging van demodex canis parasiet door een zwak immuunsysteem. Een hond met demodectische schurft kan specifieke gebieden hebben met alopecia (gelokaliseerd) of kaalheid in het hele lichaam (algemeen).
- Ringworm: een schimmelinfectie die de haarzakjes aantast en ronde plekken van haarverlies veroorzaakt.
- Pyodermie: een veel voorkomende inflammatoire bacteriële huidinfectie bij honden veroorzaakt door het likken en krabben van een wond of snee die kan leiden tot haaruitval.
- Ziekte van Cushing: overproductie van cortisol. De ziekte van Cushing kan symmetrische haaruitval over het lichaam veroorzaken.
- Vlooienallergie dermatitis: een allergische reactie op vlooienspeeksel en kan een zeer jeukende en geïrriteerde huid veroorzaken en leiden tot haaruitval door intensief krabben en bijten.
- Seborroe: een aandoening waarbij de talgklieren te veel talg produceren, wat leidt tot een schilferige huid en een overmatige hoeveelheid vetproductie die de haarzakjes verstopt.
Canine alopecia kan zijn aangeboren (vanaf de geboorte aanwezig), maar het is zeldzaam. Sommige gevallen worden verondersteld genetisch te zijn, waaronder kaalheid van het patroon en folliculaire dysplasie van zwart haar.
- Patroonkaalheid bij honden is een niet-inflammatoire vorm van alopecia en begint met het dunner worden van de vacht in de oren, nek, hoofd en borst. Het wordt vaak gezien bij Dauschbunds, maar er zijn ook gevallen bij Chihuahuas, Boston Terriers, Irish Water Spaniels, Whippets en Bull Terriers.
- Zwart haar folliculaire dysplasie: is een zeldzame niet-inflammatoire huidaandoening waarbij honden met driekleurige en tweekleurige vachten haarverlies krijgen in zwartharige gebieden. Follikeldysplasie van zwart haar kan van invloed zijn op rassen zoals Bearder Collies, Gordon Setters en Saluki.
Symptomen van alopecia bij honden
De meest duidelijke tekenen van alopecia zijn kale plekken en dunner worden van het haar. Afhankelijk van de oorzaak kan het plotseling of geleidelijk, symmetrisch of vlekkerig zijn en gepaard gaan met ontsteking, jeuk, korsten, irritatie, verandering in huidskleur, roos en afscheiding.
Zoals eerder vermeld, kan alopecia een secundaire indicatie zijn van een andere ziekte, en als dit het geval is, kunnen er andere symptomen zijn die niet specifiek zijn voor alopecia. Als alopecia bijvoorbeeld verband houdt met De ziekte van Cushingkan de hond symptomen hebben zoals verhoogde eetlust en inname van water, meer plassen, lethargie en een vergrote buik.
Hoe wordt alopecia bij honden gediagnosticeerd?
Alopecia bij honden is met het blote oog zichtbaar. Het doel van de diagnostische tests is om de oorzaak te vinden en andere aandoeningen en ziekten uit te sluiten.
Uw dierenarts zal eerst een medische anamnese afnemen om aanwijzingen te krijgen over de oorzaak van haaruitval. Uw dierenarts kan u bijvoorbeeld vragen of u uw hond veel heeft zien krabben en hoe lang de haaruitval al aanwezig is. Uw dierenarts zal u ook vragen of uw hond lusteloos is geweest of dat u andere veranderingen in gedrag of uiterlijk heeft waargenomen.
Vervolgens zal uw dierenarts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om meer te weten te komen over de oorzaak van alopecia. Uw dierenarts kan vinden:
- Vlooienvuil: teken van vlooienbesmetting
- Donker worden van de huid: teken van hypothyreoïdie of de ziekte van Cushing
- Trage hartslag: symptoom van hypothyreoïdie
- Geschilferde en ontstoken huid: kan een teken zijn van ringworm
Uw dierenarts kan ook verschillende diagnostische tests aanbevelen, zoals:
- Schimmelcultuur en een speciale ultraviolette lamp genaamd Wood's lamp als uw dierenarts ringworm vermoedt
- Volledig aantal bloedcellen en schildklierniveau voor hypothyreoïdie
- Huidschrapen om te controleren op mijten
- Cytologie en huidbiopsie om te zoeken naar ontstekingscellen, bacteriën en andere huidcellen
- Bacteriecultuur om te controleren op een specifiek type bacterie
Wat zijn de behandelingsopties voor alopecia bij honden?
Zodra de oorzaak van alopecia is vastgesteld, zal uw dierenarts de beste behandeling op basis daarvan bepalen.
Zoals eerder vermeld, voor die gevallen die cosmetisch zijn, zoals seizoensgebonden flankalopecia, is behandeling niet nodig en kan het haar spontaan teruggroeien of kan kaalheid blijven bestaan. Sommige tabletten worden echter gebruikt om haargroei te bevorderen. Voor alopecia X kan uw dierenarts castratie aanbevelen als uw hond intact is.
Voor parasitaire en schimmelinfecties kan uw dierenarts tabletten voorschrijven en een soort shampoo, crèmes en zalven adviseren, samen met het reinigen en behandelen van het milieu.
Voor andere oorzaken, zoals hypothyreoïdie, zal uw dierenarts medicijnen voorschrijven, zoals suppletie met schildklierhormoon. Voor de ziekte van Cushing is de behandeling afhankelijk van de oorzaak.
Samengevat
Alopecia is een veelvoorkomende reden voor bezoeken aan een dierenkliniek. Als u ziet dat alopecia wordt gevolgd door roodheid, jeuk, ontsteking en afscheiding, is het belangrijk dat u veterinaire hulp zoekt voor een juiste diagnose.
Sommige soorten haaruitval zijn niet te voorkomen, maar als je vlooien- en tekenbestrijding gebruikt, kun je dit soort alopecia voorkomen. Jij kunt lezen HIER onze aanbevelingen voor de preventie van uitwendige parasieten, wees u ervan bewust dat dit slechts suggesties zijn en dat u uw dierenarts moet raadplegen voor een product dat past bij de situatie en behoeften van uw hond.
