Een van de regelmatig voorgestelde injecties voor uw harige vriend is het DHPP-vaccin. Je houdt van je hond en je zou er alles aan doen om ze gezond en veilig te houden. Dit omvat het houden van hen op een regelmatig vaccinatieschema.
Dit artikel zal de bijzonderheden van het DHPP-vaccin uiteenzetten, zodat u precies weet wat het dekt wanneer het moet worden gegeven, hoe het werkt en welke bijwerkingen het kan veroorzaken.
Wat is het DHPP-vaccin voor honden?
Het DHPP-vaccin voor honden is een regelmatig geplande vaccinatie die honden krijgen. Het beschermt hen tegen ziekte, hepatitis, adenovirus, parvovirus en para-influenza. Hondenziekte, hepatitis en parvovirus-hondenschoten vallen onder de categorie kernvaccinaties. Ondanks zijn leeftijd of leefsituatie, moet elke hond basisvaccinaties krijgen volgens het door de dierenarts aanbevolen schema.
Hoe vaak moeten honden het DHPP-vaccin krijgen?
Het DHPP-vaccin wordt routinematig gegeven als onderdeel van het puppy-opnameschema. Het eerste vaccin wordt tussen acht en negen weken gegeven, het tweede een maand later. Een derde injectie wordt gegeven na 16 weken, en dan een booster een jaar later.
Daarna wordt het een onderdeel van de reguliere hondenvaccinaties en, afhankelijk van het merk van het vaccin en de aanbevelingen van het land, moet het om de één tot drie jaar worden gegeven.
Hondenvaccins die de 5-in-1 vormen
De vaccins waaruit het 5-in-1-vaccin bestaat, zijn hondenziekte, hepatitis, Kennel hoest (ook wel CAV-2 genoemd), para-influenza en parvovirus.
ziekte
Hondenziekte is besmettelijk en vaak dodelijk. Het heeft invloed op de huid, het maagdarmstelsel, het ademhalingssysteem en het neurologische systeem. Er is geen remedie voor hondenziekte, die wordt verspreid door direct contact.
Symptomen van hondenziekte zijn onder meer neus- en oogafscheiding, braken en diarree. Honden met hondenziekte hebben vaak verharding van hun voetzolen en hoesten, toevallen en hoge koorts. Tijdens de late stadia van de ziekte is een kanteling van het hoofd gebruikelijk: cirkelen, verlamming (zowel gedeeltelijk als volledig), nystagmus en toegenomen kwijlen tijdens het maken van een kauwbeweging.
Honden die ondersteunende zorg krijgen en die de infectie overleven, worden vaak getroffen door permanente neurologische aandoeningen. Hondenziekte wordt op drie manieren verspreid: door contact met een geïnfecteerd dier, via de placenta of door deeltjes in de lucht. Het heeft ook gevolgen voor andere diersoorten, met name gewone dieren in het wild zoals stinkdieren, wasberen en eekhoorns.
Hepatitis
Hepatitis is een van de adenovirussen waartegen DHPP beschermt. In het bijzonder wordt het CAV-1 genoemd. Bij hepatitis zijn de milt, lever, nieren en bloedvaten van de hond het doelwit. Het wordt opgelopen via de ontlasting en urine van een reeds geïnfecteerde hond, en ernstige gevallen kunnen binnen enkele uren tot de dood leiden.
Honden met hepatitis vertonen geelzucht in het wit van hun ogen en de kleur van hun tandvlees. Ze zien er lusteloos uit, kunnen onverklaarbare kneuzingen hebben, zwelling van de lymfeklieren en anorexia. Ze lijken ook ongemakkelijk in hun buikstreek en kunnen last hebben van braken en diarree. Hun vermogen om te stollen wordt ook beïnvloed.
Het eerste teken van hepatitis is koorts boven de 104 graden Fahrenheit. Als de koorts aanhoudt, kunnen hun amandelen vergroot lijken. Hun ogen zullen er ontstoken uitzien. De hond kan spontaan beginnen te bloeden en bloedingen in de hersenen kunnen verlamming veroorzaken.
Er is geen remedie voor chronische hondenhepatitis, maar de hond kan op ondersteunende zorg worden geplaatst. Als een hond de eerste opflakkering doorstaat, kan hij nog steeds schade oplopen aan zijn lever, ogen en nieren.
Kennelhoest
Ook gekend als CAV-2, dit is de tweede vorm van adenovirus. CAV-2 wordt verspreid door direct contact met een andere hond met de ziekte, die actief hoest en niest. Honden hebben meestal koorts, hebben loopneus en worden getroffen door een zeer droge hoest. CAV-2 komt veel voor, is zeer besmettelijk en te genezen.
Verschillende factoren maken honden vatbaarder voor CAV-2. Deze omvatten koude temperaturen, blootstelling aan sigarettenrook of stof en stress veroorzaakt door reizen. Blootstelling aan drukke, ongeventileerde omgevingen maakt het voor een hond ook gemakkelijker om CAV-2 te vangen.
Terwijl veel honden die CAV-2 oplopen binnen drie weken genezen, duren de symptomen soms nog een paar weken. Als een hond met CAV-2 stopt met eten, lusteloos lijkt of snel begint te ademen, neem dan onmiddellijk contact op met een dierenarts. Dit zijn tekenen dat CAV-2 dieper in de longen is terechtgekomen en longontsteking is geworden.
parainfluenza
Parainfluenza heeft enkele van dezelfde eigenschappen als CAV-2. Het veroorzaakt ademnood en hoesten en is, net als CAV-2, zeer besmettelijk. Het wordt samengetrokken door deeltjes in de lucht en is zeer goed te behandelen. Veel honden hebben zelfs geen behandeling nodig en herstellen binnen twee tot drie weken vanzelf.
Honden met para-influenza hebben een week of langer een droge hoest. Deze hoest kan gepaard gaan met loopneus. In sommige gevallen onderdrukt para-influenza een deel van het immuunsysteem en maakt de hond kwetsbaar voor co-infecties, zowel bacterieel als viraal. Immunosuppressieve honden en puppy's hebben een groter risico op het ontwikkelen van longontsteking als ze niet snel en adequaat worden behandeld.
Hoewel de twee misschien hetzelfde klinken, is het essentieel om te onthouden dat para-influenza en hondengriep twee verschillende aandoeningen zijn. Om tegen de hondengriep te worden ingeënt, moet een aparte vaccinatie worden gegeven.
parvovirus
Parvovirus komt het meest voor bij honden jonger dan zes maanden, dus de parvovirusvaccinatie moet deel uitmaken van het regime van puppy-opnamen. Hoewel het het meest voorkomt bij puppy's, kan het honden van elke leeftijd infecteren. Het is zeer besmettelijk en wordt verspreid via uitwerpselen en voorwerpen die besmet zijn door honden met parvovirus.
Helaas kunnen honden al beginnen met het verspreiden van het parvovirus voordat het eerste symptoom zich voordoet, aangezien ze het virus rond dag vier of vijf na het eerste contact beginnen af te werpen. Honden die het geluk hebben te herstellen, blijven het virus nog tien dagen na hun laatste symptoom afstoten. Het virus blijft binnenshuis tot een maand krachtig en onder de juiste omstandigheden kan het buiten maanden tot een jaar overleven.
parvovirus dringt het maagdarmkanaal en het immuunsysteem binnen, waardoor de geïnfecteerde hond openstaat voor co-infecties. Honden met parvovirus hebben overmatig braken en bloederige diarree, waardoor ze alle eiwitbronnen verliezen en uitdrogen. Ze zijn ook koortsig, lusteloos en stoppen met eten. Zonder agressieve behandeling die de vervanging van vocht en voedingsstoffen aanpakt, zal een hond met parvovirus sterven.
Verschillende rassen zijn vatbaarder voor parvovirus dan andere. Deze omvatten het volgende:
- labrador retriever
- Rottweilers
- Duitse herders
- Doberman Pinschers
- Engelse springerspaniëls, en
- Amerikaanse Staffordshire Terriers
De voordelen van het DHPP-vaccin voor honden
De voordelen van het vaccin wegen ruimschoots op tegen de risico's. Ten eerste is de hond in kwestie beschermd tegen hondenziekte, beide vormen van adenovirus, para-influenza en parvovirus. Bovendien helpt het de immuniteit van de kudde te verhogen, waardoor het risico op het vangen of verspreiden van eerder genoemde ziekten door de hele hondenpopulatie wordt verminderd.
Een ander voordeel van de 5-in-1 injectie is dat de hond maar één keer hoeft te worden geprikt. Het kan ook worden gecombineerd met andere opnames, zoals leptospirose, ter bevordering van de bescherming die aan de hond wordt gegeven.
De 5-in-1-opname heeft ook de steun van vele onderzoeksstudies. Dit zorgt voor zijn veiligheid.
De gewenste frequentie van de 5-in-1 opname
Puppy's krijgen elke twee tot vier weken een dosis van de 5-in-1-injectie tot ze 16 weken oud zijn. Voor honden ouder dan 16 weken die nog moeten worden gevaccineerd, worden één tot twee doses gegeven met een tussenpoos van enkele weken.
Honden hebben regelmatig boosters nodig na hun initiële oplaaddoses. De eerste booster wordt 12 maanden na het einde van de oplaaddoses gegeven. De frequentie van de 5-in-1-injectie is afhankelijk van zowel de aanbevelingen van het land als het merk dat door de dierenarts wordt gebruikt. Terwijl sommige een keer per jaar moeten worden betaald, kunnen andere merken om de drie jaar worden gegeven.
Hoe werkt het DHPP-vaccin?
Het vaccin werkt door kleine hoeveelheden hondenziekte, CAV-2, parvovirus en para-influenza in de bloedbaan te introduceren.
Deze hoeveelheden zijn aangepast om geen infectie in het lichaam van de hond te veroorzaken; ze zullen eenvoudig in het immuunsysteem worden geïntroduceerd om een immuunrespons te produceren. Het immuunsysteem maakt kennis met de delen van het virus.
Op deze manier weet het immuunsysteem precies wat het moet doen als de hond een andere hond met een van deze ziekten tegenkomt en besmet is.
Bekende bijwerkingen van het 5-in-1 vaccin
Bijwerkingen zijn niet ongewoon wanneer het vaccin wordt toegediend. Ze zijn echter meestal mild; de hond kan pijn of zwelling op de injectieplaats en een beetje lethargie ervaren.
Honden die een van de volgende symptomen ervaren, moeten voor onmiddellijke verzorging naar een dierenarts worden gebracht: toevallen, braken, zwakte, collaps, diarree, jeuk, netelroos of zwelling in het gezicht.
Vaccinatie van honden is van cruciaal belang bij het elimineren van de dreiging van ernstige ziekten, met name hondenziekte, hepatitis, CAV-2, para-influenza en parvovirus, waarvan de meeste niet te genezen zijn en agressieve ondersteunende zorg vereisen om de hond te laten overleven.
De 5-in-1-opname biedt het voordeel van bescherming tegen elk van die ziekten in één keer. Wanneer het regelmatig wordt gegeven, wordt niet alleen de individuele hond beschermd, maar de individuele hond, maar de hele soort wordt beschermd naarmate de immuniteit van de kudde toeneemt.
