Wat is PLE bij honden?
Eiwitverliezende enteropathie bij honden, ook bekend als PLE, is een aandoening waarbij een ziekte in de darmen ervoor zorgt dat eiwit uit het lichaam lekt. Dit kan bij honden een eiwittekort veroorzaken. Eiwitverliezende enteropathie is geen specifieke ziekte en kan worden veroorzaakt door veel verschillende aandoeningen die eiwitverlies via de darm veroorzaken.
Enteropathie betekent darmziekte. Wanneer de darm voldoende ontstoken, verstopt, geïnfiltreerd of bloedend is, kan eiwit uit de darm in de ontlasting lekken.
Honden hebben eiwitten nodig om te overleven, eiwitten dragen hormoonboodschappen, ze houden de vochtbalans in het lichaam in stand, ze bestrijden infecties en ze helpen bij de bloedstolling. Wanneer de eiwitreserves laag zijn, kan dit ernstige problemen veroorzaken en moet dit worden aangepakt.
In dit artikel wordt PLE bij honden uitgelegd, zodat u beter geïnformeerd bent om uw hond te helpen als hij deze aandoening zou krijgen.
Hondenrassen die vatbaar zijn voor PLE
Sommige hondenrassen lijken een verhoogd risico te hebben op het ontwikkelen van de PLE-ziekte; deze omvatten Yorkshire Terriers, Soft Coated Wheaten Terriers en Lundehunds. Andere rassen zoals de Chinese Shar-Pei, Rottweiler, Basenji en Ierse Setter hebben ook meer kans om eiwitverliezende enteropathie te ontwikkelen.
Hoewel het niet is bevestigd, wordt bij sommige van deze rassen een genetische aanleg vermoed.
Wat veroorzaakt eiwitverliezende enteropathie bij honden?
In een normaal maagdarmkanaal worden plasma-eiwitten die in het lumen van de darmen terechtkomen afgebroken en opnieuw opgenomen.
Wanneer ziekte optreedt, overschrijdt het eiwitverlies in de darm de nieuwe eiwitproductie, wat leidt tot een laag eiwitgehalte of hypoproteïnemie. Als het verlies significant genoeg is, kunnen verdere complicaties optreden als gevolg van eiwittekort, zoals vochtlekkage uit de bloedsomloop in de buik (ascites) of borst (pleurale effusie).
Er zijn veel oorzaken van eiwitverliezende enteropathie bij honden. Elke aandoening die ontsteking, congestie, infiltratie of bloeding van de darmen veroorzaakt, kan PLE veroorzaken.
Algemene tekenen en symptomen geassocieerd met PLE bij honden
Eiwitverliezende enteropathie presenteert zich mogelijk niet altijd op dezelfde manier bij elke hond. Diarree komt vaak voor, maar komt mogelijk niet consequent voor. Sommige honden met PLE hebben normale ontlasting.
Zwelling van de buik veroorzaakt door vochtophoping (ascites) is een ander veel voorkomend teken. Vloeistof kan zich ook onder de huid ophopen en u kunt putjes opmerken, waarbij het aanraken van de huid van uw hond een inkeping achterlaat die enige tijd nodig heeft om weg te gaan.
Vochtophoping in de borst (pleurale effusie) kan een duidelijk teken worden als uw hond ademhalingsproblemen krijgt. Andere tekenen van PLE zijn lethargie, gewichtsverlies, braken, "kieskeurig" worden met voedsel en bloed opmerken in de ontlasting van uw hond.
Uw dierenarts zal eiwitverliezende enteropathie vermoeden door een grondige geschiedenis te verzamelen en een klinisch onderzoek uit te voeren. De dierenarts kan bijvoorbeeld spierafbraak, verdikte darmen bij buikpalpatie, vocht in de buik, abnormale rectale onderzoeksresultaten, een hartruisof moeite met het horen van de longen (doffe longgeluiden).
Hondenziekten gekoppeld aan PLE
Primaire gastro-intestinale aandoeningen, hartaandoeningen en ziekten van het lymfestelsel kunnen allemaal eiwitverliezende enteropathie veroorzaken.
Ziekten in het maagdarmkanaal die PLE veroorzaken, zijn onder meer bacteriële infectie (bijv. salmonella), inflammatoire darmziekte (IBD), darmkanker (bijv. carcinoom), virale infectie (bijv. parvovirus), maagzweren, schimmelinfecties (bijv. histoplasmose) en parasitaire ziekten (bijv. zweepwormen).
Ziekten buiten het maagdarmkanaal die PLE kunnen veroorzaken, zijn onder meer congestief hartfalen, kanker van lymfoïde weefsels (bijv. lymfoom) en lymfangiëctasie (verwijding van lymfevaten in het maagdarmkanaal).
Jonge puppy's die eiwitverliezende enteropathie ontwikkelen, zijn waarschijnlijk besmet met hookworms of een chronische darminvaginatie hebben.
Hoe wordt een laag eiwitgehalte bij honden gediagnosticeerd?
Wanneer uw dierenarts een laag eiwitgehalte bij honden vermoedt, zullen zij waarschijnlijk een bloedtest aanbevelen om het eiwitgehalte te controleren. De niveaus van plasma-eiwitten albumine en globuline kunnen worden beoordeeld, en als ze laag zijn, bevestigt dit een laag eiwitgehalte.
Om eiwitverliezende enteropathie te diagnosticeren, zijn er verschillende tests die uw dierenarts kan uitvoeren:
- Voltooi bloedbeeld (CBC) om de niveaus van rood en . te controleren witte bloedcellen.
- Biochemische bloedtest om te kijken naar nier-, lever- en eiwitniveaus.
- Een bloedtest op cholesterol, indien laag, kan het vermoeden van PLE vergroten.
- Urineonderzoek om te zoeken naar eiwitverlies via de nieren (eiwitverliezende nefropathie genoemd).
- Beeldvorming zoals röntgenfoto's om hartaandoeningen of kanker te zoeken, en echografie om de darmen te bekijken op afwijkingen of vreemde lichamen.
- Bemonsteringsvloeistof in de buik of borst van uw hond kan worden getest door naar de vloeistof onder de microscoop te kijken en door de eiwitniveaus te testen. De vloeistof wordt geclassificeerd afhankelijk van het aantal cellen en eiwitten in de vloeistof; dieren met PLE hebben vaak een vloeistoftype dat een transudaat wordt genoemd.
- Fecale testen kunnen nuttig zijn, vooral als er sprake is van: diarree. Bovendien kan het testen op specifieke infectieuze oorzaken zoals salmonella, campylobacter en parvovirus helpen de oorzaak van PLE te vinden en helpen bij het ontwikkelen van een behandelingsstrategie.
- Endoscopie, waarbij een camera in de darmen wordt ingebracht om veranderingen te zoeken en monsters (biopten) te verzamelen die kunnen worden getest.
- Er kan een operatie worden uitgevoerd om te zoeken naar veranderingen in de darmen. Uw dierenarts kan bijvoorbeeld witte knobbeltjes in de darmen opmerken (intestinale lipogranulomen), wat kan wijzen op PLE. Monsters (biopten) kunnen ook via een operatie worden verzameld om te worden getest om de oorzaak van PLE te diagnosticeren.
Effectieve behandelingsstrategieën om eiwitverliezende enteropathie bij honden te bestrijden
De behandeling hangt af van de ernst van de ziekte. In mildere gevallen zal het behandelen van de onderliggende oorzaak verdere verliezen helpen voorkomen en het lichaam in staat stellen zijn eiwitreserves terug te winnen.
Bij ernstiger getroffen dieren kan het nodig zijn om in het ziekenhuis te worden opgenomen om plasmatransfusies te krijgen om het verloren eiwit te helpen vervangen. IV-vloeistoftherapie kan ook worden gebruikt om honden te rehydrateren waarvan de vloeistof uit de bloedvaten lekt.
Bij honden met vochtophoping in de borst en moeite met ademhalen, moet een dierenarts de vloeistof mogelijk aftappen. Vochtophoping in de buik moet mogelijk ook worden afgevoerd als het te veel opbouwt.
De meest effectieve manier om PLE te behandelen, is door de onderliggende oorzaak te diagnosticeren en te behandelen. Bloedonderzoek, beeldvorming en darmweefselbiopten kunnen allemaal nodig zijn om erachter te komen wat er mis gaat en het te behandelen. Bovendien kunnen tests voor specifieke ziekten zoals parvovirus worden gebruikt om de beste behandeling te bepalen.
Zodra de specifieke oorzaak is gevonden, kan een behandeling op maat worden toegepast. Voorbeelden zijn onder meer: antibiotica, antivirale medicijnen, antischimmelmiddelen, chemotherapie, hartmedicijnen en chirurgie kunnen allemaal helpen om de oorzaak van PLE te behandelen.
In sommige gevallen, zoals inflammatoire darmaandoeningen, is een enkele behandeling misschien niet mogelijk. In plaats daarvan moet de aandoening mogelijk worden beheerd door middel van veranderingen in het hondenvoer en medicijnen met de mogelijkheid van opflakkeringen in de toekomst, die zorgvuldige monitoring vereisen.
Indien onbehandeld, kan PLE levensbedreigend zijn. Als u vermoedt dat uw hond PLE heeft, zoek dan zo snel mogelijk medische hulp.
De prognose en follow-up op lange termijn van PLE bij honden
De prognose op lange termijn varieert sterk, afhankelijk van de onderliggende oorzaak van PLE. In sommige gevallen, zoals salmonella, is de prognose uitstekend als de ziekte op de juiste manier wordt behandeld. Bij ernstigere aandoeningen zoals carcinomen kan de prognose echter verslechteren en een uitgebreidere behandeling vereisen om een goed resultaat te krijgen.
Bij dieren met chronische aandoeningen zoals IBD is een langdurige follow-up vereist met regelmatige veterinaire bezoeken en bloedonderzoeken om ervoor te zorgen dat de behandeling adequaat is. Bovendien kunnen opflakkeringen optreden en moeten deze worden behandeld.
In een notendop
Eiwitverliezende enteropathie is een aandoening van eiwitverlies via de darmen. Het is niet slechts één ziekte, maar een gevolg van veel verschillende ziekten.
Diarree is een veelvoorkomend teken van PLE, maar niet elke hond met PLE zal diarree hebben, en niet elke hond met diarree zal PLE hebben. Andere veel voorkomende symptomen zijn onder meer vochtophoping in het lichaam, lethargie en gewichtsverlies.
Uw dierenarts zal PLE diagnosticeren door middel van bloedonderzoek en andere diagnostische hulpmiddelen. Zodra de diagnose PLE is gesteld, zal ook een diagnose van de ziekteverwekkende PLE moeten worden gesteld, zodat de behandeling kan worden gestart.
PLE kan in sommige gevallen moeilijk te behandelen zijn en intensieve zorg vereisen. In andere gevallen zal de behandeling eenvoudig zijn en met een korte medicijnkuur worden opgelost.
De prognose van een hond met eiwitverliezende enteropathie varieert sterk en wordt bepaald door de onderliggende ziekte en de betrokken behandeling.
