Categorisatie van EPI bij honden
We hebben allemaal gehoord van de alvleesklier, maar we weten misschien niet allemaal wat het doet. De alvleesklier is eigenlijk een ongelooflijk belangrijk orgaan dat zich in het bovenste deel van de buik nabij de darmen en maag bevindt. De alvleesklier heeft veel functies, waaronder het produceren van spijsverteringsenzymen om het lichaam te helpen voedsel te verteren door spijsverteringsenzymen te produceren.
Wanneer de alvleesklier niet langer voldoende spijsverteringsenzymen kan produceren, noemen we dit exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI). Vandaag gaan we ons concentreren op de oorzaak, tekenen en behandeling van EPI bij honden.
Normale exocriene pancreasfunctie
De alvleesklier is een orgaan dat uit twee delen bestaat, het endocriene en het exocriene deel. Het endocriene systeem produceert hormonen zoals insuline en glucagon die verantwoordelijk zijn voor het in stand houden van de bloedsuikers en het exocriene systeem.
De exocriene pancreas produceert spijsverteringsenzymen. In een normaal functionerende alvleesklier komen spijsverteringsenzymen vrij wanneer voedsel wordt ingenomen, ze stromen in de darmen via kanalen in de dunne darm en helpen bij het afbreken van eiwitten, vetten en koolhydraten om te helpen bij de vertering van voedsel. Zonder spijsverteringsenzymen is het lichaam niet in staat om de voedingsstoffen uit het voedsel te halen dat het nodig heeft om te functioneren.
Etiologie en pathogenese
Bij sommige honden raakt het exocriene deel van de pancreas onomkeerbaar beschadigd, het kan op verschillende manieren worden beschadigd, die hieronder in meer detail worden besproken.
Wanneer de exocriene pancreas bijna volledig is vernietigd, is het lichaam niet in staat om voedsel te verteren, wat leidt tot eiwitten, koolhydraten en vetten die normaal gesproken zouden worden verteerd, door de darmen en naar de ontlasting blijven gaan, wat omvangrijke, lichtgekleurde diarree veroorzaakt.
Het lichaam is niet in staat om voedingsstoffen uit het voedsel te halen die niet kunnen worden afgebroken, wat leidt tot ondervoeding en gewichtsverlies. Ook kunnen de voedingsstoffen die niet worden verteerd worden gevoed door bacteriën die bacteriële overgroei in de darmen kunnen veroorzaken. Indien onbehandeld kan EPI leiden tot ernstige ondervoeding die levensbedreigend kan zijn.
Tekenen van EPI zullen zich alleen ontwikkelen wanneer 90% van de secretoire capaciteit van de exocriene pancreas beschadigd raakt doordat het lichaam veel redundantie heeft (dwz meer dan genoeg pancreas om adequate spijsverteringsenzymen te produceren wanneer de pancreas normaal functioneert). Dit betekent dat de pancreas van een aangetaste hond al lang vernietigd zou zijn voordat we klinische symptomen zien die verband houden met EPI.
Veel voorkomende symptomen die verband houden met EPI
Tekenen van EPI zijn geassocieerd met de hierboven beschreven pathogenese, namelijk de ondervoeding en onverteerd voedsel dat door de darmen gaat.
Enkele veel voorkomende tekenen van EPI zijn:
- Gewichtsverlies doordat voedingsstoffen niet worden opgenomen.
- Verhoogde eetlust omdat het lichaam probeert te compenseren voor voedingsstoffen die niet worden opgenomen.
- Doffe vacht door ondervoeding.
- Vettige vacht rond het perineum en de basis van de staart en door vette ontlasting.
- Winderigheid door voedsel dat niet wordt verteerd.
- Gerommel of gorgelend geluid afkomstig uit de darmen (borborygmus).
- Een verhoogd volume van bleke, stinkende en vette ontlasting.
- Af en toe kunt u ook braken en meer drinken zien.
Oorzaken van EPI bij honden
EPI treedt op wanneer de exocriene pancreas beschadigd raakt, dit is onomkeerbaar.
De schade is op te delen in drie hoofdoorzaken. Ten eerste is de meest voorkomende oorzaak van EPI wanneer de acinaire cellen (die spijsverteringsenzymen produceren) kleiner worden. Dit wordt atrofie genoemd.
Dit komt het meest voor in Duitse herders, in feite zijn Duitse herders goed voor tweederde van de gevallen van EPI. De exacte reden waarom acinaire atrofie optreedt, is onbekend, maar het is duidelijk dat het in een of andere vorm wordt geërfd. Acinaire atrofie treft meestal honden tussen zes maanden en zes jaar. Andere getroffen rassen zijn onder meer Rough Collies en Eurasiers.
Ten tweede, herhaalde aanvallen van pancreatitis, wat een ontsteking van de alvleesklier is, kan leiden tot onomkeerbare schade aan het exocriene systeem en dus aan EPI. Dit kan ook veroorzaken suikerziekte wanneer het endocriene systeem ook herhaaldelijk wordt beschadigd.
En ten slotte kan de alvleesklier kanker worden, wat de uitstroom van spijsverteringsenzymen kan blokkeren, wat leidt tot exocriene pancreasinsufficiëntie.
Diagnostisch testen
Voor een verwarrende ziekte is het testen eigenlijk vrij eenvoudig. Als uw hond tekenen van EPI vertoont zoals hierboven vermeld, kan uw dierenarts een bloedtest aanbevelen. Deze bloedtest controleert op een inactieve stof die trypsinogeen wordt genoemd. In een normaal functionerend lichaam zal trypsinogeen in hoge niveaus aanwezig zijn, aangezien dit wordt omgezet in trypsine, een spijsverteringsenzym.
Bij een hond met EPI zal trypsinogeen laag zijn. Uw hond zal waarschijnlijk 12 uur moeten vasten voor deze bloedtest, het kan nodig zijn om deze te herhalen als de meting terugkomt als niet overtuigend.
Naast het testen op trypsinogeen, zal uw dierenarts ook willen controleren op een tekort aan vitamine B12 (cobalamine), aangezien dit zeer vaak voorkomt bij honden met EPI en mogelijk moet worden aangevuld. Cobalaminespiegels kunnen ook worden gecontroleerd door middel van een bloedtest. Deze bloedtest moet mogelijk worden herhaald om te zien of het supplement werkt.
Subklinische EPI
Zoals hierboven vermeld, moet 90% van de secretoire capaciteit van de exocriene pancreas verloren zijn voordat we klinische tekenen van EPI zien. Bij honden met borderline lage niveaus van trypsinogeen maar geen tekenen van de ziekte, zouden ze als subklinisch worden geclassificeerd. Sommige honden met lage niveaus van trypsinogeen vertonen mogelijk nooit tekenen van EPI.
In dit stadium lijken subklinische honden geen baat te hebben bij de behandeling en moeten ze in plaats daarvan worden gecontroleerd op tekenen van EPI en de behandeling moet alleen worden gestart als dat nodig is.
Beschikbare behandelingsopties
EPI kan niet worden behandeld omdat het onomkeerbare schade aan de pancreas met zich meebrengt. Een hond met de diagnose EPI heeft een levenslange behandeling nodig. Met het juiste management kunnen honden een normaal leven leiden en een normale levensverwachting hebben.
Zodra EPI is gediagnosticeerd, kan het gemakkelijk worden beheerd door spijsverteringsenzymen aan maaltijden toe te voegen. Spijsverteringsenzymen kunnen in de handel worden gekocht in tabletten of poeders die op het voer kunnen worden gestrooid voordat het aan uw hond wordt gevoerd. Uw dierenarts kan u adviseren over de beste opties voor uw huisdier.
Pancreas van voor consumptie gedode dieren kan ook worden gebruikt en kan maanden in de vriezer worden bewaard zonder de enzymen aan te tasten.
Evenals verteringsenzymen toevoegen Naast het voer van uw huisdier moet mogelijk ook vitamine B12 worden toegevoegd, dit moet mogelijk levenslang zijn. Dit kan oraal of via injectie bij uw dierenarts worden toegediend.
Vervolgbloedonderzoeken om de trypsinogeenspiegels te controleren, zijn zelden nodig nadat een diagnose is gesteld, omdat deze naar verwachting niet zullen veranderen. Afhankelijk van de niveaus van uw huisdier, moet u mogelijk de B12-spiegels controleren.
Regelmatige bezoeken worden aanbevolen bij nieuw gediagnosticeerde honden met EPI om ervoor te zorgen dat gewichtstoename en tekenen van ondervoeding verdwijnen. Zodra uw hond stabiel is, worden meestal twee keer per jaar bezoeken aanbevolen.
Veranderingen in het dieet kunnen ook een goed idee zijn om te helpen bij de spijsvertering. Een dieet dat goed verteerbaar en vezelarm is, wordt meestal aanbevolen. Als u hulp nodig heeft bij het bepalen wat uw hond met EPI moet eten, neem dan contact op met uw dierenarts.
Sleutelpunten
- EPI wordt veroorzaakt door schade aan het exocriene deel van de pancreas.
- Wanneer de alvleesklier niet langer voldoende spijsverteringsenzymen kan produceren, ontwikkelen zich tekenen van EPI.
- EPI wordt het meest gezien bij Duitse herders.
- Typische tekenen van EPI zijn gewichtsverlies, diarree, verhoogde eetlust en doffe, vettige vacht.
- EPI kan worden gediagnosticeerd met een bloedtest.
- Er is geen remedie voor een hond met EPI, het kan alleen worden beheerd.
- Het beheer omvat spijsverteringsenzymen en vitamine B12-suppletie.
- Spijsverteringsenzymen kunnen op voedsel worden gestrooid.
- Vitamine B12-suppletie kan levenslang nodig zijn.
- Met het juiste management kunnen honden een normaal leven leiden
