Wat is gedilateerde cardiomyopathie bij honden?
Gedilateerde cardiomyopathie bij honden is een hartziekte bij honden van overwegend grote en grote rassen, hoewel het af en toe kan worden gezien bij kleinere rassen.
Ook bekend als DCM, is gedilateerde cardiomyopathie een progressieve ziekte van de spieren die het hart vormen (myocyten) die verzwakken en een slechte contractiliteit veroorzaken, waardoor uiteindelijk de hartkamers verwijden en een vergroot hart. Het hart begint met minder kracht te kloppen en het bloed wordt niet effectief gepompt, wat leidt tot tekenen van congestief hartfalen bij honden.
De exacte oorzaak is niet altijd duidelijk bij honden met gedilateerde cardiomyopathie, maar bepaalde rassen lijken een genetische aanleg voor DCM te hebben.
In dit artikel bespreken we gepredisponeerde rassen, het diagnosticeren en behandelen van DCM, en welke prognose u kunt verwachten als uw hond gedilateerde cardiomyopathie heeft.
Prevalentie van DCM en gepredisponeerde hondenrassen
De prevalentie van DCM in de algemene hondenpopulatie ligt tussen 0.5-1.1%. Het vertegenwoordigt 11% van alle hartaandoeningen bij honden. Rashonden hebben meer kans om gedilateerde cardiomyopathie te ontwikkelen dan honden van gemengde rassen.
Meestal zijn de getroffen honden van middelbare leeftijd (vier tot acht jaar oud) en worden mannetjes twee keer zo vaak getroffen als vrouwelijke honden.
Honden van grote rassen zijn vatbaarder voor DCM dan honden van kleine rassen. Van de grote rassen die vatbaar zijn, zijn de meest getroffen de Schotse Deerhound, de Doberman en de Ierse Wolfshond. Andere vaak aangetaste soorten zijn de Duitse dog, de bokser en de sint-bernard.
Wetende dat er rassen zijn die meer aanleg hebben, kunnen we een erfelijke oorzaak van DCM vaststellen, maar de exacte genetische oorzaak is onbekend. Sommige medicijnen, zoals doxorubicine (een middel voor chemotherapie), kunnen soms DCM bij honden veroorzaken.
Er zijn andere oorzaken van DCM gevonden, waaronder een juveniele vorm in een populatie Portugese Waterhonden en Toy Manchester Terriers. Een andere mogelijke oorzaak is infecties met parvovirus en de ziekte van Chagas. Er is ook een vermoeden dat een laag taurinegehalte in voedsel een oorzaak is van DCM, maar dit is niet bevestigd.
Tekenen en symptomen van gedilateerde cardiomyopathie bij honden
Gedilateerde cardiomyopathie kan lange tijd aanwezig zijn zonder duidelijke tekenen van ziekte. Specifieke tekenen van DCM worden meestal niet gezien. In plaats daarvan zijn tekenen van congestief hartfalen (een vervolg op de ziekte) vaak de verdenking dat er iets mis is met het hart van uw hond.
Veelvoorkomende tekenen van congestief hartfalen zijn zwakte, collaps, ademhalingsmoeilijkheden, versnelde ademhaling, inspanningsintolerantie, opgezette buik (dikbuikige verschijning, ook wel ascites) en hoesten. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan uw hond gebrek aan eetlust krijgen en afvallen, omdat hij een aandoening ontwikkelt die cardiale cachexie wordt genoemd.
Doorgaans veroorzaakt DCM hartfalen aan de linkerkant, wat betekent dat de linkerkant van het hart het eerst faalt, dus de symptomen zijn meestal geconcentreerd rond de longen (hoesten, moeite met ademhalen). Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan de rechterkant van het hart echter falen, waardoor tekenen van de buik ontstaan (ascites).
Plotselinge dood is mogelijk wanneer een onregelmatig ritme in de harten van honden met DCM een adequate bloedtoevoer naar de hersenen kan stoppen.
Hoewel het plotseling kan lijken wanneer zich tekenen van een hartaandoening ontwikkelen, is de aandoening waarschijnlijk al vele jaren aanwezig, maar niet duidelijk.
Hoe stelt een dierenarts DCM vast?
Wanneer uw dierenarts met u en uw hond overlegt, kunnen bepaalde dingen een vermoeden van hartaandoeningen veroorzaken.
signalering
Zoals hierboven beschreven, zijn bepaalde rassen vatbaar voor gedilateerde cardiomyopathie, en uw dierenarts zal dit weten. Dit betekent dat wanneer u voor uw consultatie komt, zij al aan deze ziekte zullen denken.
De ziekte komt vaker voor bij bepaalde oudere en grote honden, dus dit zal bij de presentatie worden overwogen.
Geschiedenis
Een voorgeschiedenis met de tekenen en symptomen die hierboven zijn beschreven, wordt ook beschouwd als mogelijk veroorzaakt door hartaandoeningen. Hoewel tekenen zoals zwakte niet specifiek zijn, zullen ze worden toegevoegd aan een lijst met problemen die mogelijke oorzaken kunnen helpen beperken.
Het kan ook helpen om de geschiedenis van de ouders van uw hond te kennen, omdat de aandoening genetisch is gekoppeld. Dieet zal waarschijnlijk ook in twijfel worden getrokken vanwege de huidige zorgen over mogelijke verbanden (hieronder beschreven).
Andere belangrijke geschiedenis zal worden verzameld, zoals eerdere gezondheidsproblemen, vaccinatiestatus en reisgeschiedenis.
Fysiek examen
Wanneer uw dierenarts uw dier onderzoekt, zullen zij bepaalde dingen controleren die op hartaandoeningen kunnen wijzen.
De algemene houding van een hond kan veel aanwijzingen geven. Als een hond een slechte conditie heeft, moeite heeft met ademhalen of hoest, kan dit allemaal wijzen op de mogelijkheid van een hartaandoening.
gom kleur kan veranderen met hartfalen, afhankelijk van de ernst. Een typisch gezond roze kan bleek worden of, in ernstige gevallen, zelfs blauw worden.
Auscultatie van de borst is zeer waardevol omdat het hart kan worden gecontroleerd op ongebruikelijke geluiden (hartgeruis bij honden) of onregelmatigheden in het ritme. De longen kunnen ook worden geausculteerd en gedempte longgeluiden komen vaak voor bij linkszijdig congestief hartfalen.
Pulsen voelen van honden met congestief hartfalen kan helpen bij de diagnose. Ze kunnen zich soms zwak voelen.
De buik palperen kan helpen bij het diagnosticeren van ascites (vocht) door middel van het stemproces.
Diagnostische tests
Tests kunnen niet alleen worden gebruikt om hartaandoeningen te diagnosticeren bij een hond met tekenen, maar ook bij honden zonder tekenen, wat ongelooflijk nuttig kan zijn.
echocardiogram
Dit is waar een ultrasone machine wordt gebruikt om naar het hart te kijken; kenmerkende tekenen van DCM zijn een verwijd, slecht samentrekkend hart. Een echocardiogram is de enige definitieve test om gedilateerde cardiomyopathie te bevestigen.
röntgenfoto's
Deze worden gebruikt om het hart en de longen te onderzoeken. Het kan moeilijk zijn om gedilateerde cardiomyopathie 100% te bevestigen op röntgenfoto's, maar tekenen zijn onder meer een vergroot hart. Congestief hartfalen kan worden vermoed wanneer tekenen van vocht in de longen of de buik worden waargenomen, vooral als deze samenvallen met een abnormaal uitziend hart.
ECG
Een elektrocardiogram wordt gebruikt om de elektrische stroom in het hart te controleren, en afwijkingen kunnen helpen bij het diagnosticeren van DCM en het begeleiden van de behandeling. EEN Holter-monitor kan worden aanbevolen, en dit is een draagbaar ECG dat een hond 24 uur lang zal dragen om een volledige dag ECG te kunnen lezen, waardoor de diagnose van problemen kan worden gesteld die slechts zelden voorkomen.
Genetische test
Deze tests kunnen worden uitgevoerd bij bepaalde rassen, bijv. Dobermans, waarvan het gen dat verantwoordelijk is voor DCM bekend is en waarop kan worden gescreend, dit is vooral nuttig in de fokkerij. Dit omvat meestal het gebruik van een wattenstaafje om de binnenkant van de wang te bemonsteren.
Bloedtesten
Bloedonderzoek om de BNP-waarden te controleren, kan worden gebruikt om hartaandoeningen te bevestigen. Dit is niet specifiek voor DCM, maar kan een nuttige controle zijn om uit te voeren.
Beschikbare behandelingsopties bij gedilateerde cardiomyopathie bij honden
Helaas is het voorkomen van DCM ingewikkeld, hoewel er veel medische protocollen en voedingssupplementen zijn voorgesteld. Er is geen remedie voor DCM als het eenmaal is ontwikkeld.
Als er een genetische test beschikbaar is, is het aan te raden om eventuele fokhonden voorafgaand aan het fokken te controleren op de aanwezigheid van het DCM-gen. Andere preventieve middelen omvatten: vaccineren tegen parvovirus en zorg ervoor dat u hondenvoer van goede kwaliteit voert om tekortkomingen te voorkomen.
Zodra een diagnose van DCM is gesteld, zal de ziekte voortschrijden, maar er zijn opties beschikbaar om de progressie te vertragen. Bij honden waarbij een aanwijsbare oorzaak is gevonden, bijv. een tekort aan taurine, kan het verhelpen hiervan de progressie vertragen/stoppen en de symptomen mogelijk omkeren.
Bij honden bij wie gedilateerde cardiomyopathie is gediagnosticeerd voordat de symptomen optreden, kunnen medicijnen worden toegediend om de ontwikkeling van symptomen te vertragen (dwz congestief hartfalen).
Zodra een hond congestief hartfalen ontwikkelt, is de behandeling erop gericht om het hart gewoonlijk te helpen samentrekken en het overtollige vocht dat zich ophoopt in de borst en de buik te verwijderen. Doses van medicijnen worden vaak verhoogd naarmate de ziekte vordert, en mogelijk moeten nieuwe medicijnen worden toegevoegd om uw huisdier stabiel te houden.
Een lijst met vaak voorgeschreven medicijnen:
Pimobendan- iis een relatief nieuw medicijn dat kan worden gebruikt in subklinische (asymptomatische) en klinische (symptomatische) gevallen van DCM. Pimobendan helpt de druk in de aderen en slagaders te verlagen en verhoogt de contractiliteit van de hartspier. Dit is een essentieel medicijn bij de behandeling van DCM.
Angiotensine-converting enzyme (ACE) remmers- zoals enalapril of benazepril, kan worden gebruikt in subklinische en klinische gevallen. ACE-remmers werken door de bloeddruk te verlagen en de weerstand tegen bloed dat uit het hart stroomt te verminderen.
diuretica zoals furosemide of spironolacton stimuleren de nieren om overtollig vocht uit het lichaam te verwijderen, wat cruciaal is bij honden met congestief hartfalen.
Cardiale glycosiden helpen de hartfunctie te verbeteren door de hartslag te vertragen en de hartcontracties te versterken. Digoxine is het meest gebruikte hartglycoside, maar kan snel giftig worden, dus het moet voorzichtig worden gebruikt.
Vaatverwijders verwijden de slagaders of aders in het lichaam, afhankelijk van degene die wordt gebruikt. Dit helpt het hart een pauze te geven, omdat het niet zo hard hoeft te pompen om het lichaam van bloed te voorzien. ACE-remmers werken om bloedvaten te verwijden, daarom worden ze vaak voor dit doel gebruikt.
bronchodilators helpen om de ademhaling voor honden gemakkelijker te maken; voorbeelden omvatten theofylline en aminofylline.
Anti-aritmica worden gebruikt bij honden waarbij een aritmie wordt gevonden (een onregelmatigheid in het hartritme). De twee belangrijkste klassen zijn bètablokkers en calciumkanaalblokkers.
Andere heilzame behandelingen zijn onder meer het aanvullen met taurine en carnitine en het aanzetten van uw hond hart voedsel.
De levensduur van een hond na DCM
Er zijn helaas geen garanties voor de levensduur van een dier, vooral niet voor die met een hartaandoening. We kunnen zeggen dat voor honden met DCM die vroeg worden ontdekt en adequaat worden behandeld, de prognose beter is zonder behandeling. Reactie op de behandeling kan ook een goede indicator zijn voor de prognose, wanneer honden niet goed reageren, is de kans kleiner dat ze "terugveren".
Helaas is de prognose voor patiënten met DCM slecht. De individuele prognose varieert tussen hondenrassen en hoe vroeg de ziekte wordt ontdekt.
Meestal zullen honden met DCM overlijden aan de ontwikkeling van congestief hartfalen, waarbij vocht in de longen het moeilijk maakt om te ademen. Elke hond met DCM loopt risico op een plotselinge dood als gevolg van een dodelijke aritmie. Dit kan erg verontrustend zijn voor eigenaren, dus het is essentieel dat u zich ervan bewust bent dat dit kan gebeuren.
De levensduur kan variabel en rasafhankelijk zijn. Ierse Wolfshonden kunnen jarenlang overleven, terwijl Dobermans veel sneller kunnen bezwijken. Gelukkig met de vooruitgang in de geneeskunde en de ontwikkeling van pimobendan, kan een Dobermann die eerder <60 dagen zou hebben overleefd, nu naar verwachting zes tot acht maanden overleven met de behandeling. De gemiddelde overleving na het begin van congestief hartfalen is acht tot tien maanden met therapie voor andere rassen.
De FDA en een mogelijke voedingslink naar DCM
In 2018 de FDA lanceerde een onderzoek naar een mogelijk verband tussen gedilateerde cardiomyopathie en diëten die als "graanvrij" worden bestempeld, waarbij vaak grote hoeveelheden erwten, linzen en aardappelen worden gebruikt. De gevallen van DCM die werden gezien, waren niet gekoppeld aan rassen die vatbaar waren voor de ziekte.
Er is in dit stadium niets concreets gevonden en de FDA heeft geen duidelijk bewijs van enig verband. De FDA heeft eigenaren en dierenartsen gevraagd om informatie in te dienen van elke hond die DCM ontwikkelt en een "graanvrij" dieet krijgt.
De situatie ontwikkelt zich en er kan in de toekomst meer bewijs worden gevonden. Er is de afgelopen jaren een duidelijke piek in gevallen van DCM, maar helaas is de oorzaak tot nu toe onduidelijk.
Belangrijkste kenmerken
Gedilateerde cardiomyopathie is een ernstige aandoening bij honden van grote en grote rassen, met name bij Ierse Wolfshonden en Dobermans. Er zijn enkele bekende genetische oorzaken, maar veel van wat leidt tot de ontwikkeling van DCM bij een hond blijft onduidelijk.
Als eigenaar kunt u hartaandoeningen gaan vermoeden als u een reeks symptomen opmerkt, waaronder inspanningsintolerantie en een verhoogde ademhalingsfrequentie. Wanneer u uw hond naar een dierenarts brengt, zullen zij hartaandoeningen vermoeden op basis van signalering, geschiedenis en lichamelijk onderzoek en kunnen ze enkele tests aanbevelen.
Echocardiografie is de enige definitieve test om DCM te bevestigen. Het kan bij honden worden gebruikt voordat duidelijke symptomen (subklinisch) optreden om de ziekte te diagnosticeren en een vroege start van de behandeling mogelijk te maken.
Er zijn veel medicijnen beschikbaar om te helpen met DCM, en congestief hartfalen treedt op naarmate de ziekte vordert, een essentieel medicijn bij de behandeling van DCM is pimobendan.
Helaas is de prognose voor een hond met DCM slecht en meestal minder dan een jaar, zelfs met behandeling. Toch is het goede nieuws dat de verwachte levensduur blijft verbeteren met moderne medicijnen en meer onderzoek.
Momenteel onderzoekt de FDA een verband tussen "graanvrije" diëten en DCM, maar er is geen duidelijke relatie ontdekt.
