Katachtigen en congestief hartfalen
De diagnose van congestief hartfalen bij katten is soms overweldigend voor eigenaren, dus laten we de details bekijken om de aandoening beter te begrijpen.
Hartproblemen bij katten treden op wanneer het hart van een kat niet voldoet aan de basisbehoefte aan hartminuutvolume. Door de ontoereikende output van het hart kan het bloed niet effectief rondpompen, wat verschillende gevolgen heeft die leiden tot congestief hartfalen (CHF).
De stadia van congestief hartfalen bij katten
Het hart is verantwoordelijk voor het pompen van bloed naar het hele lichaam om vitale organen en orgaansystemen van zuurstof en voedingsstoffen te voorzien en metabolische afvalproducten en koolstofdioxide te transporteren. Wanneer het hart zijn rol niet meer efficiënt vervult, wordt het hele lichaam negatief beïnvloed.
Als een dierenarts een hartaandoening vermoedt, heeft de kat een volledige cardiale beoordeling nodig om CHF te ontwikkelen. Hartfalen is een progressieve aandoening, dus hoewel patiënten klinisch geen symptomen vertonen, lopen ze toch het risico om later symptomen te ontwikkelen.
ACVIM congestief hartfalen bij kattenstadia:
- Fase A is de preklinische term voor katten met cardiomyopathieën maar nog geen klinische symptomen. Deze fase omvat katten die genetisch vatbaar zijn voor het ontwikkelen van hartaandoeningen, zoals Amerikaanse kortharen, Britse kortharen, Maine Coons, Perzen en Ragdolls.
- Fase B duidt op bewijs van cardiopathie maar zonder manifestaties van klinische symptomen. Fase B is onderverdeeld in:
- B1 omvat katten met een laag risico op snel ontwikkelende CHF of arteriële trombo-embolie (ATE).
- B2 omvat katten met een hoog risico op het snel ontwikkelen van CHF of ATE.
De grootte van de boezems bepaalt welke katten worden geënsceneerd als B1 of B2.
- Fase C ikomvat katten met klinische symptomen van CHF of ATE. Als de patiënt goed reageert op de behandeling, blijven ze in fase C.
- Fase D treedt op wanneer katten ongevoelig worden voor medicatie, ook wel bekend als eindstadium congestief hartfalen bij katten.
De oorzaken van congestief hartfalen bij katten
Door de subklinische en progressieve aard van deze aandoening vragen eigenaren zich vaak af wat de oorzaak is van congestief hartfalen bij katten.
De brede term congestief hartfalen beschrijft wanneer het hart een verminderde cardiale output compenseert, wat resulteert in hogere bloeddruk en longcongestie, wat leidt tot pulmonale hypertensie en vochtophoping.
Hartfalen bij katten treedt op als gevolg van een onderliggend ziekteproces. De belangrijkste oorzaak van CHF bij katten is hypertrofie cardiomyopathie (HCM). HCM treedt op als gevolg van schade aan de spiervezels in de wanden van de hartkamer, waardoor ze dikker en stijver worden. HCM heeft een hoog genetisch incidentieniveau bij Main Coon- en Ragdoll-katten.
De verdikking van de spierwanden van het hart verslechtert het vermogen van de hartkamer om bloed effectief te vullen, samen te trekken en uit te werpen. De verminderde uitstroom leidt tot een verhoogde terugstroom die de bloeddruk in de longen verhoogt, wat resulteert in pulmonale hypertensie en oedeem. Ascites zijn het gevolg van portale hypertensie in de lever, die zelden voorkomt bij katten.
Congestief hartfalen bij katten komt ook voor als gevolg van de volgende aandoeningen:
- Hyperthyreoïdie – CHF secundair aan hyperthyreoïdie is potentieel omkeerbaar, dus het is essentieel om de onderliggende oorzaak van CHF te onderzoeken.
- Hoge bloeddruk door nierinsufficiëntie.
- Defecten in de ventriculaire of atriale septums.
- Pericardiale effusies.
- Aritmieën.
- Neoplastische of goedaardige massa's rond of in het hart.
- Anemie.
- Zwangerschap.
Afhankelijk van de oorzaken van de aandoening kan hartfalen katten van verschillende leeftijden, rassen en geslachten treffen, maar katten van middelbare leeftijd tot oudere katten presenteren zich het vaakst met CHF.
Tekenen en symptomen van de aandoening
De meeste symptomen van congestief hartfalen bij katten beginnen subtiel en vorderen langzaam. De primaire zorg bij katten met hartaandoeningen begint met moeizame ademhaling. Verhoogde bloeddruk leidt tot vloeistoflekkage in de borstkas, waardoor het vermogen van de longen om bloed te perfuseren wordt aangetast.
Veel voorkomende symptomen van hartfalen bij katten zijn de volgende:
- Een natte hoest ontstaat wanneer de kat op zijn borst ligt.
- Verlaagde energieniveaus.
- Gewichtsverlies.
- Syncope.
- Depressieve eetlust.
- Opgezette buik.
- Zadeltrombi zijn bloedstolsels die katten met een hartaandoening een hoog risico hebben om zich in hun achterpoten te ontwikkelen. Eigenaren moeten hun katten controleren op tekenen van plotselinge en hevige pijn in de achterpoten die disfunctie van de ledematen veroorzaken.
Katten zijn stoïcijnse wezens die ziekte niet zo duidelijk laten zien als andere dieren, dus eigenaren missen vaak symptomen omdat ze zo subtiel zijn.
Om de tekenen van congestief hartfalen bij katten te detecteren, moeten eigenaren hun huisdieren nauwlettend in de gaten houden; vooral rassen die vatbaar zijn voor hartaandoeningen. Katten die plotselinge inspanningsintolerantie en kortademigheid vertonen, hebben zo snel mogelijk veterinaire aandacht nodig.
Hoe wordt CHF bij katten gediagnosticeerd?
Bijna de helft van de katten met een hartaandoening heeft geen detecteerbaar hartgeruis, dus de diagnose vindt alleen plaats als er een genetische aanleg is, incidentele bevindingen van niet-gerelateerde ziekteprocessen of als zich al klinische symptomen hebben gemanifesteerd.
Een dierenarts zal een klinisch onderzoek uitvoeren en een grondige anamnese afleggen als hij onderliggende hartproblemen bij katten vermoedt. Tests die worden gebruikt om hartaandoeningen bij katten te diagnosticeren, zijn onder andere:
- Laboratoriumtests omvatten volledige bloedtellingen, serumchemie, totaal T4 en TSH. A urineanalyse helpt ook om te bepalen of er een nierziekte aanwezig is.
- Elektrocardiografie toont eventuele veranderingen in de hartslag en het ritme met een ECG-rapport. De meeste katten hebben geen ECG-afwijkingen, maar sommige katten met een voorgeschiedenis van aritmieën of syncope-episodes wel.
- Röntgenfoto's van de borst lijken meestal normaal, maar sommige gevallen vertonen tekenen van vergrote linkerboezems of gegeneraliseerde cardiomegalie. Longpatronen en longoedeem wijzen op hartziekte, wat van diagnostische waarde is bij symptomatische katten.
- Cardiaal pro-hersen natriuretisch peptide (pro-BNP) is een eiwit dat vrijkomt uit het ventriculaire myocardium wanneer de spier uitrekt, verrekt of verwondt. Het is een uitstekende test om cardiomyopathieën op te sporen.
- Echocardiografie helpt de interne hartkamers te visualiseren, en dierenartsen gebruiken het om de structurele veranderingen of afwijkingen in de bloedstroom van het hart te beoordelen.
Het is essentieel om grondige tests uit te voeren om de oorzaak van hartfalen te bepalen, omdat dit helpt bij het bepalen van het stadium van de ziekte en mogelijke behandelingsopties.
De levensverwachting
De onderliggende oorzaak en toekomstige behandelingen zijn van invloed op de prognose van congestief hartfalen bij katten. De levensverwachting van een kat met CHF hangt af van de reactie op de behandeling, de progressie van de ziekte en de therapietrouw van de eigenaren, maar de meeste katten met terminale CHF leven slechts ongeveer 1 tot 3 maanden.
Behandeling en prognose
Indien vroegtijdig gediagnosticeerd, levert de behandeling van congestief hartfalen bij katten veelbelovende resultaten op. Het stadium van de hartaandoening bepaalt welke medicatie en procedures nodig zijn om de levenskwaliteit van de kat te helpen verbeteren.
Als een kat vochtophoping in de borst of buik heeft, zullen dierenartsen een behandelingsstrategie formuleren die medicatie, ziekenhuisopname, zuurstoftherapie en plaatsing van een drain combineert om de symptomen te verlichten.
De voorgeschreven medicijnen hebben tot doel de volgende therapeutische resultaten te bereiken:
- Verlaag de bloeddruk met ACE-remmers.
- Verbeter het hartminuutvolume met positieve inotropen.
- Verminder of verhelp vochtophoping met diuretica.
- Bloedverdunners verkleinen de kans op zadeltrombusvorming.
Het toedienen van medicijnen aan een kat stelt dierenartsen en eigenaren voor uitdagingen. Hartmedicatie vereist dagelijkse toediening, vaak in orale tabletten. Katten ontwikkelen soms voedselaversie met tabletten in hun eten of onhandelbaar gedrag wanneer eigenaren ze medicijnen proberen te geven. Deze uitdagingen zijn van invloed op therapietrouw en succesvol symptoombeheer.
De dierenarts onderzoekt de chroniciteit, ernst, primaire oorzaak en reactie op de behandeling bij het bepalen van een congestief hartfalen in de prognose van een kat.
Voeding bij katten met hartproblemen
De lichaamsconditie van een kat met CHF is een belangrijke prognostische indicator van hartaandoeningen, dus eigenaren moeten herkennen wanneer hun kat gewicht of spiermassa verliest. Als een kat te mager of te dik is, heeft dat een negatieve invloed op zijn overlevingstijd.
Diëten met het juiste aantal calorieën, hoogwaardige eiwitten en omega-3 vetzuren bieden de beste voedingsondersteuning aan katten met hartaandoeningen - diëten en traktaties met een laag natriumgehalte helpen de bloeddruk te verlagen.
Een zieke kat eet niet goed, dus eigenaren moeten hun katten nauwlettend in de gaten houden om ervoor te zorgen dat hun calorie-inname gedurende lange perioden onveranderd blijft. Om voedselinname te bevorderen, kunnen eigenaren de volgende tips overwegen:
- Warm zacht voer op en laat de kat eraan ruiken.
- Voer dagelijks kleine, frequente maaltijden om afwisseling te bieden en voedselaversie tegen te gaan.
- Voeg huisgemaakt vlees toe zonder toegevoegd zout, zoals kip, vis of rundvlees.
- Probeer toe te voegen visolie toevoegen aan hun maaltijden, wat verschillende voordelen biedt, zoals suppletie met omega-3-vetzuren, vermindering van ontstekingen en stimulering van de eetlust.
Waar is het hart van een kat?
Het hart van een kat ligt tussen de derde en vierde rib in de borst. De linker- en rechterlong bedekken het hart en de harttop klopt het sterkst aan de linkerkant van de borstkas.
Het hart van een kat is langwerpig en smal op een röntgenfoto van de borstkas, maar de veranderingen veroorzaakt door CHF veranderen het uiterlijk van het hart en veranderen enigszins de verwachte locatie en vorm in de borstkas.
Kan de aandoening worden genezen?
Congestief hartfalen leidt vaak tot onomkeerbare veranderingen in de structuur en het functionele vermogen van het hart. Deze veranderingen betekenen dat de ziekte chronisch is en langdurig beheer vereist om de symptomen van de ziekte het hoofd te bieden.
Katten die goed reageren op de behandeling en volgzame eigenaren hebben, kunnen goed omgaan met CHF, maar er is geen remedie voor congestief hartfalen. Ongeacht de behandeling vordert de ziekte nog steeds.
De behandeling van CHF is gericht op het behoud van de kwaliteit van het leven van een kat.
Als een kat wordt gediagnosticeerd met hyperthyreoïdie, is er hoop om de onderliggende oorzaak van hartfalen te genezen. Als dierenartsen schildklieraandoeningen effectief behandelen en beheersen, heeft de CHF het potentieel voor volledige oplossing.
Kan CHF bij katten worden voorkomen?
De beste manier om hartfalen bij katten te voorkomen is vroege opsporing en jaarlijkse veterinaire bezoeken met routinematig bloedonderzoek. Eigenaren kunnen de progressie van de ziekte vertragen als ze vroeg worden gediagnosticeerd en door de behandelingsprotocollen strikt te volgen.
Het bewaken van de activiteitsniveaus, het gewicht, de eetlust en de algehele lichaamsconditie van een kat is de sleutel tot vroege uitvindingen. Goed geïnformeerd zijn is ook essentieel voor eigenaren van rassen die vatbaar zijn voor hartaandoeningen, om ervoor te zorgen dat ze de symptomen in een vroeg stadium van de ziekte opmerken.
Is CHF pijnlijk voor katten?
Hartziekte bij katten is niet noodzakelijkerwijs een pijnlijke aandoening, maar naarmate de symptomen vorderen en pulmonaire en abdominale effusies toenemen, wordt het vermogen van de kat om comfortabel te ademen aangetast. Dit ongemak, kortademigheid en verhoogde lethargie brengen de kwaliteit van leven van de kat in gevaar.
De klinische symptomen die CHF ongemakkelijk maken, zijn onder meer vochtophoping, braken, spierverlies en chronisch hoesten. De progressie van de ziekte leidt ook tot meer angst, omdat katten geen vertrouwen meer hebben in hun vermogen om te vechten of te vluchten, waardoor ze kwetsbaar worden.
Het woord is eruit!
Hartziekte bij katten komt vaker voor dan de meeste eigenaren denken en treft ongeveer vijftien procent van de katten.
Het opsporen van cardiomyopathieën bij katten vormt een groot probleem voor clinici en eigenaren, omdat hartproblemen bij katten moeilijk te diagnosticeren zijn. Behandelingen zijn chronisch en eigenaren moeten vertrouwd zijn met de dagelijkse medicatietoediening.
Katten met een hartaandoening hebben het potentieel om een vervuld leven te leiden, maar het is cruciaal om je bewust te blijven van hun kwaliteit van leven. Chronische medicijntoediening, ademnood, frequente bezoeken aan de dierenarts en ziekenhuisopnames worden stressvol voor katten en eigenaren moeten vaststellen wanneer hun kat ermee stopt.
Vroege opsporing van hartaandoeningen, nauwlettend gevolgde behandelplannen en focus op de kwaliteit van leven van een kat helpen eigenaren te begeleiden en te ondersteunen tijdens hun reis met een chronisch zieke kat.
