Puca leefde het leven. Ze had er nog nooit zo goed uitgezien of zich beter gevoeld - misschien waren het de lange, dagelijkse runs langs het nabijgelegen stuwmeer, haar glanzende kastanjebruine haar dat in de wind achter haar aan wapperde; of misschien was de familiebaby eindelijk groot genoeg om mee te spelen. Hoe dan ook, Puca kwam eindelijk op haar pad.
Toen, schijnbaar van de ene op de andere dag, werd ze lusteloos, viel ze af en begon er felrood bloed in haar ontlasting te verschijnen. Ze stopte met spelen, moest constant overgeven of moest overgeven diarree, en leek een heel andere hond. Haar huisdier, Carol Kaye, was ten einde raad. Ze waren frequente bezoekers van hun dierenarts geworden, probeerden verschillende diëten en medicijnen, maar niets werkte.
Na te veel tests om te tellen, die geen van alle overtuigende resultaten opleverden, stelde hun dierenarts uiteindelijk Puca vast met inflammatoire darmziekte (IBD). De symptomen allemaal passen. IBD betekende dat het spijsverteringskanaal van Puca constant ontstoken was, waardoor het voor haar onmogelijk was om voedsel te verteren zonder ziek te worden.
Hoewel de exacte oorzaak van IBD onbekend is, zijn er verschillende theorieën. De meest algemeen aangenomen mening dat het wordt veroorzaakt door een overgevoelige reactie op antigenen - zoals voedsel, bacteriën, slijm of andere - in het binnenste van de darm of het slijmvlies. Het probleem wordt verder gecompliceerd door het feit dat er verschillende soorten overgevoeligheid bij betrokken zijn. En er is geen echte remedie, maar eerder behandelplannen.
Het eerste dat moest veranderen, was het dieet van Puca. Kaye was geschokt. Haar hele leven was ze gevoed met wat Kaye dacht dat het beste voedsel was: een graanvrije brok met vlees als eerste ingrediënt. Een groot deel van een geïntegreerd behandelplan voor IBD omvat het zorgvuldig kijken naar voedseletiketten en ze leren lezen. Het blijkt dat de meeste dierenartsen honden die aan IBD lijden aanbevelen om diëten te eten die de volgende drie regels volgen:
- Minimale toevoegingen: Omdat het niet duidelijk is op welke specifieke ingrediënten ze reageren, kun je het beste voedsel kiezen met zo min mogelijk toevoegingen. Kun je elk ingrediënt op het etiket lezen en begrijpen? Als dat niet het geval is, zoek dan misschien naar een eenvoudiger voedsel.
- Licht verteerbaar voedsel met weinig residu: De meeste honden, zelfs degenen die niet aan IBD lijden, vinden vezels en vet moeilijk te verteren. Voedsel met een hoog vochtgehalte kan ook gemakkelijker te verwerken zijn dan droge.
- alternatieve eiwitten: Het is mogelijk dat IBD een immuunreactie is op bepaalde voedingsmiddelen. ONDERZOEK hebben aangetoond dat traditionele eiwitten in hondenvoer, zoals kip, rundvlees en zuivelproducten, de grootste boosdoeners zijn in hondenvoer allergieën. Het is mogelijk dat andere eiwitbronnen minder irriterend zijn voor de gevoelige maag van uw hond - de British Veterinary Association zelfs recentelijk aanbevolen voedsel op basis van insecten voor eigenaren van gezelschapsdieren die veevrij willen worden.
- Tarwe vrij: Wij weten. Het lijkt een beetje overdreven om te beweren dat uw hond aan coeliakie lijdt. Hoewel we niet zo ver zouden gaan om IBD gelijk te stellen aan glutenintolerantie, hebben dezelfde onderzoeken die traditionele eiwitten als een bron van irritatie voor honden aantoonden, ook vastgesteld dat tarwe een veelvoorkomend voedselallergeen was.
Deze laatste aanbeveling komt echter met een waarschuwing. Graanvrij hondenvoer is de laatste tijd veel in het nieuws dankzij een FDA rapport het koppelen van bepaalde hondenvoermerken aan de ontwikkeling van: gedilateerde cardiomyopathie (DCM). Hoewel het rapport nog geen sluitend bewijs levert, zijn er genoeg gevallen geweest (515 bij honden), die we aanbevelen om de beursgenoteerde merken. Uw hond lijdt immers al aan IBD - laten we geen extra stressoren toevoegen.
Afgezien van de nieuwe voedingsrichtlijnen die u voor uw pup moet volgen (uiteraard in nauw overleg met uw dierenarts), zijn er nog een paar andere dingen die u mogelijk moet doen als onderdeel van een IBD-behandelplan. In sommige gevallen kan het nodig zijn dat uw arts een immunosuppressivum voorschrijft, zoals ciclosporine of azathioprine voor het onderdrukken van lymfocyten (witte bloedcellen). Andere geneesmiddelen kunnen antacida, medicijnen tegen misselijkheid en steroïden zijn om de darmwand van de hond te beschermen.
Ten slotte is er enige vooruitgang geboekt bij andere, agressievere methoden, zoals: gentherapie of transfusies. Dit kan echter nog in de toekomst zijn, aangezien er nog geen wijdverspreide studies zijn geweest om hun effectiviteit te bepalen. En er is altijd de natuurlijke, holistische optie, die kan omvatten probiotica, spijsverteringsenzymen, en homeopathische middelen... maar ook daarvan is niet bewezen dat ze helpen. Hoe dan ook, als huisdierouder van een hond met IBD heb je een lange weg voor de boeg, maar met het juiste behandelplan kan je hondenvriend een vol, gelukkig leven leiden.
