Hallo Dr. Magda! Stel jezelf voor aan onze lezers
Mijn naam is Dr. Magda Upton, ik ben een 41-jarige dierenarts uit Perth in West-Australië. Ik ben geboren in Polen, maar Australië is mijn thuis sinds ik drie jaar oud was. Ik ben een huisarts voor kleine dieren, die zich ook bezighoudt met incidentele spoedeisende hulp en locum (hulp) werk.
Waarom besloot je dierenarts te worden?
Ik ben een van die mensen die zich altijd sterk aangetrokken voelde tot dieren. Ik tekende een foto van mezelf als dierenarts in een opdracht van jaar twee "wanneer ik groot ben". Op de latere lagere en middelbare school had ik het idee om zoöloog te worden, maar toen kwam ik op het idee van diergeneeskunde terug op de latere middelbare school, en hier ben ik dan!
Waar heb je gestudeerd? En kunt u alstublieft nader ingaan op uw ervaring met de dierenartsschool?
Ik heb gestudeerd aan de Murdoch University in West-Australië. In die tijd was dat de enige optie die voor mij beschikbaar was, tenzij ik op 17-jarige leeftijd naar de andere kant van het land wilde verhuizen, aangezien Perth erg afgelegen is.
Ik hield van mijn dierenartsschoolervaring en maakte veel vrienden voor het leven. Ik ben momenteel bezig met het organiseren van onze 20-jarige reünie! Ik ben nu werkzaam aan de Murdoch University en kan met zekerheid zeggen dat het programma zelfs beter is dan 20 jaar geleden, er werken veel zeer gepassioneerde en innovatieve mensen om het best mogelijke programma te leveren.
Locum Life voor- en nadelen?
Ik ben om een paar redenen begonnen met lokaliseren: om mijn uren te vergroten, om mijn ervaring te verbreden, en ook omdat ik het ECC-leven wilde proberen, maar het was niet haalbaar om volledig over te schakelen naar een carrière met veel nachtdiensten.
Al mijn locum-posities zijn verkregen via mond-tot-mondreclame, wat maar weer laat zien hoe belangrijk netwerken is. Ik heb het geluk gehad in een positie te zitten waarin ik mijn vaste parttime baan als huisarts heb kunnen behouden, maar heb met mijn baas onderhandeld om wat plaatsvervangerswerk toe te staan.
Ik werk tussen twee tot drie diensten per maand in een plaatselijke ECC-kliniek en een tot twee diensten per maand aan de Murdoch University. De pluspunten zijn dat ik zoveel nieuwe dingen heb gezien en geleerd, die ik heb kunnen terugbrengen naar mijn reguliere baan.
Ik heb kunnen netwerken en veel nieuwe mensen leren kennen, wat geweldig was. Er zijn niet echt nadelen omdat ik er niet op vertrouw als enige bron van inkomsten en de diensten superflexibel heb kunnen houden. Ik moet mijn kinderen wel naar de voorschoolse opvang brengen als ik bij Murdoch werk, en ik slaap wat slaap bij ECC, maar het is niets dat ik en de familie niet aankunnen!
Wat is je meest memorabele zaak?
Ik vertel altijd het verhaal over een hond die ik zag toen ik net afgestudeerd was. Chelsea was een oudere Jack Russell die was aangevallen door een veel grotere hond. Verschillende intercostale spieren waren gescheurd en ze had een pneumothorax.
Chelsea presenteerde op een drukke zaterdagse consultatieploeg, waar ik alleen was met een verpleegster. Het was geen goed uitgeruste kliniek, en Chelsea was behoorlijk stabiel bij presentatie, dus pas toen ik haar onder deed en ze crashte, realiseerde ik me de omvang van de verwondingen!
Met pure moed, IPPV van mijn verpleegster en Murdoch University ECC op luidspreker, slaagde ik erin haar leven te redden. Er werd mij verteld hoe ik een thoraxslang moest plaatsen, wat ik op dat moment nog niet eerder had gedaan.
Ze kreeg ook twee keer een hartstilstand en beide keren kocht ik haar terug met directe hartmassage (ik had haar hart in het volle zicht). Gezien hoe slecht ik destijds was en de omstandigheden waarin ik werkte, ben ik tot op de dag van vandaag verbaasd over wat we hebben bereikt en het blijft mijn meest trotse moment! De eigenaar van Chelsea gaf me een gesigneerde foto van haar, en die heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds in mijn boekenkast staan
Wat doe je voor de lol of in je (weinig) vrije tijd?
Als moeder van drie kinderen besteed ik het grootste deel van mijn vrije tijd aan het zorgen voor mijn huis en gezin. Mijn kinderen doen allemaal 1-2 sporten en 1-2 instrumenten elk, dus het is veel rondrijden en zeuren om te oefenen, evenals dagelijks huiswerk, koken en schoonmaken.
Ik heb echter wat tijd voor mezelf vrijgemaakt - in mijn beperkte vrije tijd leer ik cello spelen en in de zomer doe ik vrijwilligerswerk als badmeester bij mijn plaatselijke surfclub.
Mijn andere grote hobby is mijn Instagram-account, ik hou ervan om in contact te komen met veterinaire professionals van over de hele wereld!
Welk advies heb je voor ons veterinaire studentenpubliek?
Doe wat je kunt, met wat je hebt, waar je bent. Onthoud dat je nooit te oud bent. Je hebt één leven, leef het goed. Luister naar je klanten en toon ze compassie.
