Wat is botulisme bij paarden?
Botulisme bij paarden wordt veroorzaakt door een toxine geproduceerd door de Clostridium botulinum-bacterie. Het is een zeldzame en mogelijk dodelijke ziekte. Bij paarden treden tekenen van spierzwakte, soms verlamming op als gevolg van de infectie. Meestal hebben paarden ook spiertrillingen.
Botulisme bij paarden is een ernstige ziekte die het zenuwstelsel van het paard aantast en kan leiden tot verlamming, ademhalingsproblemen, wurgachtige symptomen, blindheid en overlijden.
Het kan worden opgelopen door besmet voedsel of water of door inname van voer dat besmet is met uitwerpselen van een besmet dier.
Klinische tekenen van Paardenbotulisme
Lage zuurstofniveaus, zoals die gevonden worden in vochtig hooi of kuilvoer, remmen de ontkieming van de sporen (die het primaire transmissievehikel zijn) en verminderen of voorkomen daarom kolonisatie.
Ileus (buikpijn) wordt klassiek opgemerkt bij paarden met botulisme, maar niet iedereen zal dit symptoom ervaren. Andere klinische symptomen zijn onder meer:
- Overmatig kwijlen (ptyalisme) wat te wijten kan zijn aan verlamming van de tong.
- Centrale ataxie, waarbij het hoofd hoog wordt gehouden met rechtopstaande oren.
- Zwakte in de ledematen (vooral ataxie) en spieren.
- Ademhalingsmoeilijkheden (moeite met ademhalen of niet ademen).
- Braken (soms als gevolg van verlamming van de darm).
Van voedingsmiddelen die rijk zijn aan thiamine (vitamine B1) wordt aangenomen dat ze beschermend zijn tegen infecties, maar ze zijn op zichzelf misschien niet voldoende om botulisme te voorkomen of te remmen. Verminderde activiteit is geen teken van infectie.
Als uw paard actief is en normaal beweegt, betekent dit niet dat hij besmet is. Het kan een vroeg teken zijn van miltvuur, mycoplasma of tetanus.
De twee belangrijkste ziekteverwekkers van botulisme bij paarden
De twee belangrijkste ziekteverwekkers zijn Clostridium botulinum, dat het toxine produceert waaraan ze hun naam ontlenen, en Clostridium tetani produceert het toxine alleen in anaërobe omstandigheden (extreem lage zuurstofniveaus).
Clostridium botulinum-sporen produceren een neurotoxine dat de zenuwen van het lichaam aantast en een tetanusachtige ziekte veroorzaakt. De sporen kunnen in de uitwerpselen van gevoelige paarden worden vervoerd en als besmet voedsel wordt ingenomen door andere paarden, kunnen de sporen ziekten veroorzaken. Miltvuur en mycoplasma kunnen ook botulisme veroorzaken.
De oorzaken van paardenbotulisme
Als paardendierenarts ben ik altijd gefascineerd geweest door wat paarden kunnen, maar er is een deel van het paard dat me lijkt te verwarren. Dat deel is het maagdarmkanaal.
De manier waarop een paard zijn voedsel verwerkt en de sterke banden die bestaan tussen het spijsverteringsproces en de ademhaling van een paard, kunnen resulteren in een ongelukkige situatie die botulisme wordt genoemd. Botulisme is een zenuwgif dat wordt aangetroffen in verkeerd verwerkt voedsel.
Wanneer de bacterie Clostridium botulinum aanwezig is in vlees, vooral onvoldoende verhit vlees, kan het een dodelijk neurotoxine produceren. Het toxine komt niet van de bacteriën zelf, maar eerder van de toxines die het produceert wanneer het wordt gegeten.
De toxines binden zich aan specifieke receptoren op zenuwcellen en beschadigen deze uiteindelijk. Zenuwcellen zijn verantwoordelijk voor het regelen van spierbewegingen en zijn verantwoordelijk voor het automatische ademhalingsproces van uw ademhalingssysteem.
De oorzaken van botulisme zijn een neurotoxine geproduceerd door een schimmel die bekend staat als Clostridium botulinum. Deze sporen worden zowel in de bodem als in het water aangetroffen, waarbij paarden drinken uit vervuilde vijvers of beekjes, aangetast voer (hooi, graan) opnemen of zelfs de schimmel rechtstreeks opnemen.
Clostridium botulinum bestaat in twee vormen, A en B, waarbij alleen C. botulinum type B verantwoordelijk is voor het veroorzaken van botulisme. Onder paarden zijn er twee stammen met het label type A en B. Botulisme wordt vaak gezien bij veulens van minder dan zes maanden oud, maar volwassenen zijn ook vatbaar voor het toxine.
Na opname groeien de sporen uit tot vegetatieve cellen die een toxine produceren dat vervolgens wordt afgegeven aan de spijsverteringsstelsel.
