Wat is hyperthyreoïdie bij katten?
Onze harige katachtigen zijn vaak gecompliceerde wezens. Hoe ouder ze worden, hoe groter de kans dat ze ziekten krijgen. Een van de meest voorkomende ziekten is hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier overactief is. Deze overactiviteit resulteert in ongewenste klinische symptomen met mogelijke secundaire ziekten.
Wat veroorzaakt hyperthyreoïdie bij katten?
Katten hebben twee schildklieren in de nek. De schildklier speelt een vitale rol bij het reguleren van de stofwisseling van de kat. De schildklier scheidt het hormoon thyroxine af. Dit hormoon regelt hoe het lichaam wordt bestuurd.
Denk aan thyroxine zoals cafeïnehoudende koffie. Te veel ervan zal het lichaam in overdrive brengen, en te weinig zal het vertragen (vooral als je gewend bent om het elke dag - of meerdere keren per dag - schuldig te hebben!).
Een vergroting van de schildklier veroorzaakt vaak hyperthyreoïdie. Deze vergroting kan worden toegeschreven aan een adenoom (goedaardige/niet-kankerachtige tumor) of, minder waarschijnlijk, een kwaadaardige (kankerachtige) tumor die bekend staat als adenocarcinomen.
Aangenomen wordt dat sommige factoren deze vergroting veroorzaken. Blootstelling aan het milieu wordt als een van deze factoren beschouwd. Diëten met een hoog jodiumgehalte zijn een andere oorzaak die wordt toegeschreven aan hyperthyreoïdie. Er is echter geen duidelijke aanwijzing waarom een kat deze schildkliertumoren heeft, ook al komen ze veel voor.
Wat zijn de klinische symptomen van hyperthyreoïdie?
Klinische tekenen van hyperthyreoïdie kunnen kleiner beginnen en meer opvallen naarmate de tijd verstrijkt. Het is belangrijk op te merken dat klinische symptomen van hyperthyreoïdie vaak klinische symptomen zijn van andere ziekten.
Overleg daarom altijd met uw dierenarts om de onderliggende oorzaak te achterhalen. In veel gevallen treden gelijktijdige ziekten op en zijn meerdere behandelingen nodig. Dit is ook belangrijk als het om medicatie gaat.
U wilt er zeker van zijn dat u niet de ene ziekte behandelt en de andere verergert. Enkele veel voorkomende klinische symptomen van hyperthyreoïdie zijn:
- Gewichtsverlies zonder verlies van eetlust (meestal neemt de eetlust toe)
- Polydipsie (verhoogde dorst)
- Onverzorgde vacht ondanks verzorging
- Verhoogde activiteit
- Tachycardie (verhoogde hartslag)
- braken/Diarree in sommige gevallen
- Verhoogde vocalisatie en activiteit
- Anorexia door langdurige periodes van gewichtsverlies
Hoe wordt hyperthyreoïdie bij katten gediagnosticeerd?
Zoals bij elke ziektedetectie, wordt een grondig lichamelijk onderzoek uitgevoerd door uw dierenarts. Soms kan een vergrote schildklier worden gevoeld door palpatie, maar een bloedtest om thyroxine te meten is nodig om de diagnose te stellen.
Deze bloedtest staat bekend als een totale T4 en meet de hoeveelheid thyroxine in het bloed van uw kat. Een kat met hyperthyreoïdie zal een hoge hoeveelheid thyroxine vertonen. Een standaard T4 kan echter ook worden gemeten als de kat lijdt aan hyperthyreoïdie. In dit geval wordt een bloedtest, een vrije T4 genaamd, gebruikt om de aanwezigheid van thyroxine te bevestigen.
Deze bloedtest meet de hoeveelheid "vrije" thyroxine. Vrij T4 is thyroxine dat niet aan bepaalde eiwitten is gebonden, waardoor het specifieker is voor hyperthyreoïdie. Deze test is meestal duurder vanwege het ingewikkelde karakter.
Wanneer bloedonderzoek in extreme gevallen normaal blijft, maar uw dierenarts nog steeds achterdochtig is, kan schildklierscintigrafie (procedure die scans van structuren in het lichaam produceert met contrast om ziekte te controleren, op te sporen en te diagnosticeren) worden uitgevoerd. Dit is meestal niet nodig omdat bloedonderzoek gewoonlijk diagnostisch is. Gelijktijdige ziekten komen waarschijnlijk voor als het gaat om katten met hyperthyreoïdie. Dat gezegd hebbende, is het ijverig van uw dierenarts om een volledig bloedpanel uit te voeren om andere bijdragende ziekten uit te sluiten.
Secundaire ziekten kunnen optreden en ook bijdragen aan hyperthyreoïdie. Onbehandeld Hyperthyreoïdie kan leiden tot hypertensie (hoge bloeddruk) en thyrotoxische cardiomyopathie (ziekte van de hartspier).
Hypertensie treedt op doordat het hart extra moet pompen, wat ook een hoge hartslag veroorzaakt. Hartaandoeningen kunnen voortkomen uit deze extra activiteit die ervan wordt verwacht. Dit veroorzaakt vergroting en verdikking van de spierwand van het hart.
Deze verdikking maakt het voor het hart moeilijker om bloed naar het lichaam te pompen. Op zijn beurt is het moeilijk voor het hart om een normaal elektrisch ritme te behouden, wat resulteert in aritmie.
Behandeling van hyperthyreoïdie bij katten
De meest gebruikte behandeling van hyperthyreoïdie is een oraal medicijn genaamd methimazol (handelsnaam Tapazole™). Methimazol werkt door de schildklierproductie te verminderen. Hoewel relatief veilig, is dit medicijn niet zonder bijwerkingen. Sommige omvatten braken, lethargie, verminderde eetlust en in extreme gevallen leverafwijkingen.
Het is essentieel om uw kat binnen te brengen voor routine bloed werk (zoals bij elke chronische medicatie) om ervoor te zorgen dat hun metabolische functie goed blijft functioneren. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de juiste dosis wordt gegeven. Om hier zeker van te zijn, worden routinecontroles van T4-niveaus uitgevoerd. Een te hoge dosis kan er zelfs voor zorgen dat een kat hypothyreoïd wordt.
Het operatief verwijderen van een tumor op de schildklier kan ook worden uitgevoerd. De meeste eigenaren kiezen voor orale medicatie omdat ze het veiliger en gemakkelijker vinden. Dit gaat alleen op bij katten met andere onderliggende ziekten die niet gediagnosticeerd zijn.
Katten met onbehandelde hyperthyreoïdie kunnen schade aan hun organen hebben en zijn geen goede kandidaten voor anesthesie. Voor andere katten kan een chirurgische ingreep de beste oplossing zijn. Er zijn enkele risico's om te overwegen.
De bijschildklier, die het calcium in de botten en het bloed van uw kat reguleert, bevindt zich bijvoorbeeld naast de schildklier. Het is mogelijk dat het beschadigd raakt tijdens de operatie. Als dit gebeurt, heeft uw kat mogelijk aanvullende voeding nodig vitamine D en calcium voor het leven. Voordat u een beslissing neemt over de procedure, moeten u en uw dierenarts alle voor- en nadelen bespreken.
Een andere behandelingsoptie is de therapie met radioactief jodium (I-131). Vanwege zijn kostbare aard is het niet ideaal voor de meeste kattenbezitters. Het wordt echter beschouwd als de veiligste en meest kosteneffectieve op de lange termijn.
Dit komt omdat het een eenmalige behandeling is versus dagelijkse medicatie. Het omvat een injectie van radioactief jodium dat in de schildklier gaat en het abnormale weefsel vernietigt zonder de andere organen te vernietigen.
Uw kat moet dan gewoonlijk 10-14 dagen in het ziekenhuis blijven of totdat er geen spoor van radioactief materiaal in de urine of ontlasting is. Dit komt omdat alles wat niet door het abnormale schildklierweefsel wordt opgenomen, wordt uitgescheiden in de uitwerpselen van uw kat. Verschillende staten hebben verschillende voorschriften op basis van hoe lang uw kat als radioactief wordt beschouwd.
Voeding is een andere manier om hyperthyreoïdie te behandelen. Het voeren van een jodiumarm dieet kan de klinische symptomen verminderen en helpen bij de thyroxineconcentratie. Deze aanpak vereist het voeren van alleen dit dieet en zal na een langere periode resultaten opleveren. Uw dierenarts schrijft deze diëten voor op recept.
Hebben bepaalde katten meer kans op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie?
Hyperthyreoïdie lijkt meer voor te komen bij oudere katten, niet-specifiek van geslacht of ras.
Prognose
Katten die voor deze aandoening worden behandeld, hebben een uitstekende prognose. Met tussenkomst tussen operaties, I-131 of orale tabletten kan uw kat zijn schildklier onder controle krijgen. Onderliggende ziekten kunnen complicaties veroorzaken.
Het is absoluut noodzakelijk om te onthouden dat een algemeen onderzoek dat bestaat uit een volledig lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto's en soms een ECG en echografie van het hart moet worden gedaan voordat met een behandeling wordt begonnen. Zonder deze tests behandelt uw dierenarts mogelijk slechts één aandoening, wat uw kat een slechte dienst zou bewijzen. Je wilt altijd het hele plaatje zien en niet alleen stukjes ervan.
Samengevat
Katten met de diagnose hyperthyreoïdie kunnen een heel lang gezond leven leiden. Met hulp van uw dierenarts kunt u het juiste behandelplan voor uw kat vinden. Let op eventuele afwijkingen van uw kat voor en na de behandeling.
Eventuele contra-indicaties moeten met uw dierenarts worden besproken zodat het probleem snel kan worden opgelost. Met medisch ingrijpen zal het beheer van klinische symptomen goed worden verzorgd, waardoor u een uitgebalanceerd katje overhoudt.
