Laboratorium diergeneeskunde of proefdiergeneeskunde is een specialisme op het gebied van diergeneeskunde dat zich richt op het verbeteren van het welzijn van proefdieren door het leveren van hoogwaardige dierverzorging. De dierenartsen die in onderzoeksinstellingen werken, zorgen voor een grote verscheidenheid aan soorten, van knaagdieren tot primaten. De zorg voor proefdieren zorgt voor goede resultaten van het onderzoek, dus het is erg belangrijk om preventieve diergezondheidsprogramma's en klinische praktijk in onderzoeksfaciliteiten te ontwikkelen.
Dierenarts proefdieren
Het gebruik van dieren als experimentele modellen was en is nog steeds een essentieel instrument om innovatieve wetenschappelijke ontdekkingen in gebruik te nemen en de gezondheid van mens en dier te verbeteren. Proefdierdierenarts is niet zo populair, maar wel een nobel beroep. Dierenartsen voor laboratoriumdieren spelen een cruciale rol bij het veiligstellen van het gebruik van dieren in onderzoek door dierenwelzijn te bevorderen en ervoor te zorgen dat alle experimentele protocollen die worden uitgevoerd minimale pijn en ongemak voor het monster veroorzaken.
Naast het uitvoeren van welzijn, stellen proefdierdierenartsen diagnoses, behandelen ziekten, geven profylactische zorg en vaccinaties en voeren zo nodig euthanasie uit. Volgens hun functiebeschrijvingen zijn ze ook verantwoordelijk voor het opleiden van technici en onderzoekers in de juiste omgang met en verzorging van de dieren en de humane methoden voor het fixeren en uitvoeren van operaties. Ze leren het personeel over het juiste gebruik van pijnstillers en anesthetica en houden toezicht op de veehouderijprogramma's.
Omdat in een laboratoriuminrichting verschillende diersoorten kunnen voorkomen, moeten dierenartsen zich aanpassen aan de verschillende behoeften van elk dier en afwijkingen voorkomen van wat als een normale levensstijl en normale levensomstandigheden voor de exemplaren kan worden beschouwd. Dit geldt voor milieu- en voedingsbehoeften en het minimaliseren van de risico's op ziekten.
Laboratoriumdierenartsen kunnen onderzoeksfaciliteiten voor dieren ontwerpen of beheren. In deze faciliteiten kunnen ze zelfstandig vergelijkend geneeskundig onderzoek doen en zich richten op verschillende gebieden zoals voeding, medicamenteuze therapieën, ziekten, chirurgische technieken of medische procedures. Als specialisten in het veld worden ze vaak ingeschakeld door andere relevante organisaties die hun expertise en vaardigheden nodig hebben.
Opleiding en certificering
Alle dierenartsen die zijn afgestudeerd aan de veterinaire school kunnen proefdierdierenarts worden. Die dierenartsen die in particuliere instellingen werken, moeten erkende dierenartsen worden nadat ze overeenkomstig de staatswet zijn afgestudeerd. Dierenartsen voor proefdieren die in dienst zijn van deelstaatregeringen of federale instanties kunnen worden vrijgesteld.
Na hun afstuderen kunnen dierenartsen zich specialiseren op het gebied van proefdiergeneeskunde door een opleiding van 2 tot 3 jaar af te ronden. Gedurende deze tijd worden ze uitgebreid getraind op verschillende gebieden, zoals onderzoeksrichtlijnen, veeteelt, pathologie, diermodellen van ziekten bij de mens, chirurgie, gedragsmanagement en preventieve geneeskundeprogramma's. Meestal kunnen bewoners kiezen of ze zich willen richten op primaten of andere soorten proefdieren. Uiteindelijk moet elke bewoner in de meeste gevallen een onderzoeksscriptie voorbereiden. Gecertificeerd worden door de ACLAM (American College of Laboratory Animal Medicine) betekent dat je je residentie met succes hebt afgerond en het examen hebt afgelegd. Er zijn situaties waarin aanzienlijke werkervaring en gepubliceerd onderzoek met betrekking tot laboratoriumdiergeneeskunde u kunnen vergeven van het voltooien van een woning om u te laten certificeren.
Als je dit artikel leuk vond, lees dan "Veterinaire specialiteiten” op onze blog.
