Het gebruik van antibiotica in de diergeneeskunde, juist in de veehouderij, is potentieel gevaarlijk en leidt tot een toename van de resistentie van bacteriën, waardoor het leven van dieren en mensen ernstig in gevaar komt.
Het vervelende is dat dierenartsen en boeren ze niet alleen gebruiken voor de behandeling van infectieziekten op basis van een juiste diagnose, maar ook voor profylactische doeleinden bij gezonde dieren, en sommige zelfs voor het stimuleren van gewichtstoename. Daarom heeft de Europese Unie in 2006 een verbod uitgevaardigd op het gebruik van antibiotica voor gewichtstoename.
Koplopers in Europa op het gebied van antibioticagebruik zijn Cyprus met jaarlijks meer dan 450 mg/kg werkzame stof, gevolgd door Turkije, Griekenland en Frankrijk. De Scandinavische landen zijn de "positieve leiders" (Noorwegen <25 mg/kg per jaar) die de exploitatie van antibiotica in de landbouw echt beperken. Ook de Baltische landen scoren laag (Litouwen en Letland <50 mg/kg per jaar).
Nieuw-Zeeland en Australië zijn een goed voorbeeld van beperkt antibioticagebruik met minder dan 30 mg/kg per jaar, terwijl de VS het Europese gemiddelde aanhoudt met ongeveer 180 mg/kg per jaar. Een FDA-review over antimicrobiële resistentie gepubliceerd in 2012 laat zien dat 70% van de medisch belangrijke antibiotica in de VS jaarlijks door dieren wordt geconsumeerd en slechts 30% door mensen.
Wat veroorzaakt ongecontroleerd antibioticagebruik?
Het grootste probleem met antibioticagebruik ligt in antimicrobiële resistentie (AMR). AMR treedt op wanneer bepaalde bacteriën resistentie ontwikkelen tegen een of meer antimicrobiële middelen waaraan ze worden blootgesteld. Hoewel AMR een natuurlijk fenomeen is, verbetert aanhoudende blootstelling van micro-organismen aan verschillende antimicrobiële stoffen het proces. Het beperken van de antimicrobiële inname bij zowel mens als dier kan dit tot een omkeerbaar proces maken.
Sommige antibiotica zijn belangrijker in de menselijke geneeskunde dan in de diergeneeskunde. Daarom heeft de FDA in januari 2017 een verbod uitgevaardigd op het gebruik van deze antibiotica, ook wel medicinaal belangrijke antibiotica genoemd ter bevordering van de groei van vee.
De fabrikanten kwamen overeen om een speciaal etiket op elk antimicrobieel geneesmiddel dat in de diergeneeskunde wordt gebruikt, te plaatsen om het gebruik ervan te beperken. Behalve voor groeibevordering, zullen deze antibiotica nog steeds beperkt zijn, zelfs bij de behandeling van ziekten onder strikt toezicht van een dierenarts.
WIE dringt erop aan
Tijdens de World Antibiotic Awareness Week van dit jaar, 13-19 novemberth, WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) lanceerde de nieuwste richtlijnen met betrekking tot het gebruik van antimicrobiële stoffen bij voedselproducerende dieren.
De richtlijnen bevatten min of meer wat we eerder vermeldden dat medisch belangrijke antibiotica alleen mogen worden gebruikt als een ziekte is gediagnosticeerd onder strikt toezicht van een dierenarts, en in plaats daarvan moeten actieve stoffen worden gebruikt die niet op de MI-lijst staan.
De WHO stelt voor dat de moderne landbouw ziekten moet bestrijden met verbeterde hygiëneprincipes en een beter gebruik van vaccinatie - preventie in plaats van behandeling.
Het is nog te vroeg om te voorspellen of het beleid van de FDA en de WHO een positieve invloed zal hebben op de steeds groter wordende antimicrobiële resistentie. Als steeds meer landen beperkingen invoeren en professionals die in het veld werken dit als een serieuze bedreiging gaan beschouwen, des te sneller zal de antibioticagekte stoppen en zullen er dus nooit uitbraken van superbacteriën plaatsvinden.
Wat is uw mening over antibioticagebruik als dierenartsen? Schrijf in de reacties!
