Hallo Dr. Rochelle, stel jezelf voor aan onze lezers
Mijn naam is Rochelle Jensen. Ik ben een 37-jarige Australische dierenarts die woont en werkt in Auburn Alabama, Verenigde Staten. Ik kwam in 2014 naar de Verenigde Staten om in 2014 een residentie in vergelijkende theriogenologie te volgen. Ik koos er toen voor om in het gebied te blijven en werk momenteel in het Opelika Animal Hospital als arts voor kleine dieren.
Waarom besloot je dierenarts te worden?
In tegenstelling tot veel dierenartsen had ik geen kinderdroom om dierenarts te worden. Sterker nog, het idee kwam niet eens bij me op. Ik heb altijd al affiniteit gehad met dieren. Ik ben opgegroeid op een boerderij. Ik verzamelde alle soorten geschubde en harige huisdieren, waaronder paarden, honden, katten, ratten, vogels, slangen enz enz. Ik droomde ervan om een olympische ruiter te worden.
Ik ben mijn carrière begonnen als paardrij-instructeur. Ik was mede-eigenaar van een manege op het zuidelijke Pacifische eiland Vanuatu. Na vele jaren kreeg ik steeds meer honger naar intellectuele kennis. Ik heb ook een aantal kreupelheden en gezondheidsproblemen gehad met mijn eigen paarden. Ik heb eindelijk de beslissing genomen om mijn leven in te pakken en terug te gaan naar Australië. Ik heb er toen mijn missie van gemaakt om toegang te krijgen tot Diergeneeskunde aan de universiteit. Als ik een kort antwoord zou moeten geven op “Waarom heb ik besloten dierenarts te worden”, dan is het antwoord “honger naar kennis”.
Waar heb je gestudeerd?
Ik heb in 2012 een Bachelor of Veterinary Science behaald aan de James Cook University, Queensland, Australië. Ik heb genoten van mijn ervaring daar en die 5 jaar blijven enkele van de beste jaren van mijn leven. Vergeleken met veel andere Australische universiteiten had James Cook kleinere klassen, ongeveer 100 studenten. Dit zorgde voor een meer persoonlijke leerervaring en de kans om mijn leeftijdsgenoten echt te leren kennen. Ik skype nog regelmatig met mijn studievrienden. We deelden deze onvergetelijke reis. Tranen, frustratie, vreugde, opluchting allemaal. Naast een geweldige leeromgeving is de James Cook University in Townsville. Townsville is een paradijs aan de kust, grenzend aan het Great Barrier Reef en op een steenworp afstand van het Daintree regenwoud. Wie wil hier niet studeren?
Vertel ons meer over uw specialiteit in de theriogenologie?
Als theriogenoloog ben ik gespecialiseerd op het gebied van de voortplanting van dieren. Ik richt me op zowel pathologie als fysiologie van mannelijke en vrouwelijke voortplantingssystemen. Dit omvat verloskunde, gynaecologie, andrologie en neonatologie. De term "Therio" betekent beest of dier, "gen" is het ontstaan, zoals in generatie of schepping.
Om theriogenoloog te worden, heb ik een 2-jarige residency-opleiding gevolgd, waarbij ik onder direct toezicht van specialisten aan boord van het American College for Theriogenologists werkte. Na het trainingsprogramma legde ik een rigoureus driedaags examen af, waarin alle aspecten van de theriogenologie aan bod kwamen.
Ik werk nu in een privépraktijk waar ik reproductieve diensten verleen. Dit omvat vruchtbaarheidsevaluatie, fokbeheer, sperma-evaluatie, sperma invriezen en verzenden, drachtdiagnose, hoogrisicozwangerschapsbeheer, dystokiebeheer en neonatale zorg.
Mijn meest memorabele geval van een dierenarts is niet al te uniek. Ik verzorgde dekwerk voor een prachtige boerderij en werd gevraagd om een embryo uit de prijsmerrie van de eigenaar te spoelen. Wanneer we 'een embryo spoelen', spoelen we het embryo uit de baarmoeder van de merrie en wordt het in de baarmoeder van een ontvangende (draag)merrie geplaatst. Zo draagt de prijsmerrie niet haar eigen veulen. Ze is vrij van elk risico op ziekte of letsel in verband met dracht en veulening. Ze is ook vrij om verder te trainen en te concurreren. Ik herinner me dat ik erg nerveus was omdat dit het eerste merrie-embryo was dat ik zou spoelen zonder toezicht en begeleiding van mijn mentoren. Ik had de procedure al vele malen eerder uitgevoerd, maar deze keer werkte ik alleen.
De procedure was een groot succes. We hebben een prachtig graad 1 (schaal 1-4) embryo gespoeld en 11 maanden later beviel de ontvanger van een prachtig merrieveulen. Hoewel ik deze procedure nu als zeer "routinematig" beschouw, zal deze zaak me altijd na aan het hart blijven.
Ik geloof dat mijn reis door de diergeneeskunde vele wendingen heeft genomen en als ik advies zou moeten geven aan een student diergeneeskunde, zou ik ze aanmoedigen om open te staan. Als student wilde ik paardenchirurg worden met een focus op kreupelheid. Ik ontdekte toen dat ik een passie had voor de voortplanting van paarden en van daaruit werk ik nu in een praktijk voor kleine dieren. Het plan dat je als student hebt kan over 5 jaar, of over 10 jaar helemaal anders zijn. Zet jezelf niet in een hoek. Omarm de kansen die op je pad komen en je zult merken dat je iets doet dat zoveel meer de moeite waard is dan je ooit voor jezelf had kunnen bedenken.
