Maagdilatatie en volvulus (GDV) door chirurgie

Foto van auteur
Bijgewerkt op

De blog I Love Veterinary wordt door lezers ondersteund en we kunnen een commissie verdienen voor producten die via links op deze pagina zijn gekocht, zonder extra kosten voor u. Meer informatie Over ons en ons productbeoordelingsproces >

Wat is maagdilatatie en volvulus (GDV)? 

Maagdilatatie en Volvulus (GDV) syndroom wordt ook wel hondenbloat genoemd. Het komt voor bij honden wanneer de maag zich verwijdt en in een abnormale positie draait (maagvolvulus). Het is een levensbedreigende aandoening en heeft een dringende GDV-operatie nodig. 

De verwijding kan bij elke hond voorkomen. Typisch kan de druk in de maag worden verlicht door braken of boeren. Maar als de maag dan ook draait of rolt, sluit hij de openingen in en uit de maag. Het gas kan niet worden afgevoerd en veroorzaakt een gevaarlijke en pijnlijke toestand voor de hond: maagdilatatie en volvulus. 

Röntgenfoto van hond met maagverwijding - I Love Veterinary

De risicofactoren die verband houden met GDV

Maagdilatatie en Volvulus (GDV) kunnen bij elke hond voorkomen. GDV is een complexe aandoening en wordt veroorzaakt door veel factoren. Het is gemakkelijk om de fysieke reactie te beschrijven: de maag draait om de lengteas van de darmen. 

De gasverwijding kan plaatsvinden na of voor de wendingen, maar de uitzetting van de maag en vervolgens de hond die rondloopt, veroorzaakt de wendingen. 

Zelfs dierenartsen en experts weten niet helemaal zeker wat de oorzaak is van de flip, twist of bloat. Statistieken tonen aan dat GDV vaker voorkomt bij grote honden met een diepe borstkas en honden met brede schouders. Sommige van de rassen die meer kans hebben op GDV zijn: 

Preoperatieve behandeling en stabilisatie

Stabilisatie van uw hond is de meest cruciale stap voor een GDV-operatie. Het bevat vaak intraveneuze vloeistof en zuurstof om hypoxie (gebrek aan zuurstof naar de weefsels) te stabiliseren en te voorkomen. 

Maagdecompressie om het opgeblazen gevoel van de hond te bestrijden is vaak de volgende stap om de lucht die zich in de maag ophoopt te laten ontsnappen. Dit kan worden gedaan door een buis door de slokdarm of met een katheter van buitenaf. 

Wanneer uw hond klaar is voor GDV-chirurgie en algemene anesthesie, hangt het af van hoe snel het kan worden gestabiliseerd. Uw dierenarts moet dit op individuele basis bepalen. 

Hond op infuus om hem te stabiliseren als preoperatieve behandeling voor GDV-chirurgie - I Love Veterinary

Tekenen en symptomen 

De eerste klinische symptomen kunnen heel subtiel zijn. In het begin zijn ze vaak vergelijkbaar met symptomen die worden gezien bij honden met eenvoudige buikpijn of waar de maag van uw hond hard is. Deze symptomen omvatten, maar zijn niet beperkt tot: 

  • Overmatig staan ​​en strekken. 
  • Rusteloosheid en pacing
  • Kwijlen 
  • Kokhalzen zonder iets te produceren 
  • Angstig naar de buik kijken en likken
  • De maag van de hond maakt geluiden.

De GDV-aandoening zal in korte tijd geleidelijk verslechteren. Naarmate het erger wordt, zullen de symptomen ook verergeren tot: 

  • hijgend 
  • Opgezette buik (opgeblazen buik) 
  • Zwakte 
  • Instorten en zelfs de dood

Als uw huisdier een van de bovengenoemde symptomen vertoont, moet een dierenarts dit zo snel mogelijk evalueren. De stabilisatie- en GDV-operatie hebben de beste prognose als ze vroeg in de loop van de aandoening worden uitgevoerd.  

Naarmate de maag begint te verwijden en uit te zetten, zal de druk toenemen. De verhoogde druk kan leiden tot verschillende secundaire gevolgen, zoals: 

  • Er stroomt onvoldoende bloed van de buik naar het hart. 
  • Verlies van bloedtoevoer naar het slijmvlies van de maag.
  • Breuk van de maagwand.
  • Druk op het middenrif waardoor de longen niet voldoende kunnen uitzetten. 

Al met al zal het hele lichaam last krijgen van slechte ventilatie, gebrek aan bloedstroom en dan de dood van cellen in veel verschillende weefsels. Vooral de lever, nieren en vitale organen kunnen ernstig worden aangetast. 

Basset hound liggend op het gras - I Love Veterinary

Dieet risicofactoren 

Andere factoren waarvan wordt vermoed dat ze de kans op GDV vergroten, zijn fysieke risico's, vooral bij het eten:  

  • Snel eten en drinken. 
  • Alleen brokjes eten – produceert meer gas. 
  • Eén grote maaltijd nuttigen.
  • Lichamelijke activiteit na het eten.
  • Ouder zijn dan zeven jaar.
  • Man zijn.

Wat de GDV ook veroorzaakt, het is een noodsituatie die onmiddellijke veterinaire zorg en behandeling vereist. Als u vermoedt dat uw hond lijdt aan GDV (vooral als het misselijk lijkt, met onproductief kokhalzen en opzwellen van de maag), neem dan contact op met uw plaatselijke dierenarts voor noodgevallen. 

De doelen van maagverwijding en volvuluschirurgie

De meeste dierenartsen zullen bloedonderzoek aanbevelen om te bepalen wat de metabole stoornissen van de hond veroorzaakt en om eventuele andere ziekten uit te sluiten. 

Op basis daarvan wordt een definitieve diagnose gesteld röntgenstralen, waar een opgezwollen maag kan worden gevisualiseerd of soms zelfs een volvulus. 

Een GDV-operatie is nodig als de maag is gedraaid, omdat een buis niet door de slokdarm en in de maag kan gaan. De operatie omvat het verkennen van de buik en vervolgens een de-rotatie van de maag, terug naar de gebruikelijke locatie. 

De chirurg zal vaak delen van de maag verwijderen die zijn vernietigd door gebrek aan bloed en zuurstof en delen van de milt die mogelijk gewond zijn geraakt. Ten slotte kan de maag ook aan de lichaamswand worden gehecht om te voorkomen dat deze in de toekomst weer gaat draaien. Dit is echter afhankelijk van de ernst van de zaak.  

Hondenröntgenfoto van maagdilatatie - I Love Veterinary

Complicaties van een Bloat-operatie

Het is essentieel om te weten dat maagdilatatie en volvuluschirurgie niet altijd succesvol zijn. Complicaties tijdens GDV-chirurgie en daarna kunnen zijn: 

  • Aritmieën (onregelmatige hartslag) als gevolg van verminderde bloedtoevoer naar het hart 
  • Dood 
  • Intermitterend braken 
  • Postoperatieve maagzweren 

Met name kan ook een herhaling van maagdilatatie optreden. Als de maag niet aan de buikwand is gehecht, kan deze losraken en kan de GDV opnieuw optreden.  

Nazorg

Postoperatieve zorg omvat het volgende: 

  • antibiotica, als er tekenen van infectie zijn. 
  • IV vloeistoftherapie. 
  • Bewaking van de ademhaling en het hart van de hond. 

Bij het thuisbrengen van de hond is het belangrijkste om de risicofactoren van maagdilatatie en Volvulus in de toekomst te verminderen. U moet uzelf bewust maken van de risicofactoren (hierboven vermeld) en deze proberen te vermijden door: 

  • Laat uw hond na het eten ongeveer een uur rusten. 
  • Geef uw hond twee tot drie kleinere maaltijden per dag in plaats van één. 
  • Zorg ervoor dat uw hond altijd schoon water tot zijn beschikking heeft.
Shih tzu op GDV-operatie met twee dierenartsen op operatietafel - I Love Veterinary

GDV-prognose

Zonder snel medisch ingrijpen kunnen Maagdilatatie en Volvulus de dood veroorzaken. Het is ook belangrijk op te merken dat de dood kan optreden, zelfs na behandeling en operatie. Het hangt allemaal af van de omstandigheden van de hond tijdens en na de GDV-operatie. De beste indicator voor een goede prognose is een snelle behandeling. Honden die zeven dagen na de operatie goed herstellen, hebben een uitstekende overlevingskans. 

Herhaling komt vaak voor bij tot 80% van de honden die eerder aan GDV hebben geleden. Daarom is het essentieel om op de hoogte te zijn van de risicofactoren om herhaling te voorkomen. 

Samengevat

Maagverwijding en Volvulus is een ernstige en gevaarlijke aandoening waarvan alle hondenbezitters zich bewust moeten zijn, vooral als u een grote hond heeft die de neiging heeft om snel grote porties voedsel te eten. 

Dus als uw hond een van de genoemde symptomen ervaart, is het altijd een uitstekend idee om uw dierenarts voor noodgevallen te bellen. Als je snel ingrijpt, is de kans veel groter dat je beste vriend volledig herstelt en binnen de kortste keren weer rondrent.  

Sharing is caring!

Foto van auteur

AUTEUR

Met een masterdiploma diergeneeskunde aan de Universiteit van Kopenhagen in 2023 culmineerde de academische reis van deze ervaren schrijver in een proefschrift gericht op de "Haalbaarheid van het gebruik van echografie van de buik voor vroege diagnose van necrotiserende enterocolitis bij neonatale varkens." Bovendien verdiepte hun proefschrift zich in het intrigerende onderwerp 'Kwikaccumulatie bij Groenlandse sledehonden'. Naast haar academische prestaties gaat haar passie voor diergezondheid naadloos samen met haar liefde voor schrijven. Ze blinkt uit in het harmoniseren van klinische precisie met literaire expressie, en maakt artikelen die resoneren met de hartslag van haar dierenartsenberoep.