Auto-immuunziekten bij honden vormen een aanzienlijke uitdaging, omdat ze vaak moeilijk te diagnosticeren en te behandelen zijn.
In dit artikel worden alle auto-immuunziekten beschreven die van invloed kunnen zijn op uw harige vriend. We bespreken ook de nieuwe beschikbare behandelingen en alles wat u moet weten om de levenskwaliteit van uw huisdier te verbeteren.
Wat is auto-immuunziekte bij honden?
Wat zijn auto-immuunziekten bij honden?
Hoewel we allemaal een vaag idee hebben van wat het immuunsysteem is en waarvoor het dient, is het gebruikelijk dat we niet begrijpen hoe het werkt. Lymfeklieren door het hele lichaam bevatten de cellen van het immuunsysteem. Ze bevinden zich ook in de milt, de thymus, de longen, de darmen en alle lichaamsorganen. Deze cellen patrouilleren door het lichaam en circuleren in de bloedbaan.
Het immuunsysteem verdedigt het lichaam, waardoor het een intern evenwicht kan handhaven tegen externe agressies (ziekteverwekkers, verontreinigende stoffen of straling) of interne agressies (bijvoorbeeld kankercellen).
Wat is auto-immuunziekte bij honden? Het is wanneer het organisme van het dier zijn weefsels aanvalt. Het immuunsysteem is niet in staat de normale gezonde cellen van het lichaam te herkennen. Het probeert ze te vernietigen omdat het ze als een bedreiging beschouwt en een immuunreactie tegen zijn cellen en weefsels op gang brengt.
De oorzaak van deze “fout” is nog steeds niet goed begrepen. Auto-immuunziekten bij honden kunnen slechts één systeem of meerdere lichaamssystemen beïnvloeden.
Kan een auto-immuunziekte een hond doden?
Auto-immuunziekten bij honden zijn ernstig en kunnen de dood van uw huisdier veroorzaken als ze niet in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd.
Kan auto-immuunziekte bij honden worden genezen?
Auto-immuunziekten bij honden hebben meestal geen definitieve genezing. We proberen ze onder controle te houden met de beschikbare behandelingen. Toch moeten we niet vergeten dat terugval naar ernstige acute aandoeningen kan voorkomen.
De oorzaken van auto-immuunziekten en -stoornissen bij honden
Momenteel kan de wetenschap niet verklaren wat deze ziekten veroorzaakt. Maar sommige factoren kunnen bijdragen aan het optreden van deze pathologieën:
- Genetica. Dit type ziekte komt bij sommige hondenrassen vaker voor, bijvoorbeeld Golden Retrievers, Poedels, Duitse herders, Collies en Duitse Doggen.
- Lekkende darm-syndroom. De darmwand van de hond heeft meestal “tight kruispunten” die het binnendringen van vreemde stoffen voorkomen. Onjuiste voeding, gifstoffen, overmatig gebruik van medicijnen (antibiotica), chronische infecties en stress kunnen leiden tot darmontsteking en lekkage. Als gevolg hiervan wordt de darmwand beter doorlaatbaar en kunnen gifstoffen, allergenen, bacteriën en gisten in de bloedbaan terechtkomen.
- Overvaccinatie van onze huisdieren. Er bestaan vermoedens dat vaccinadjuvantia verantwoordelijk zijn voor mogelijke auto-immuunreacties.
- Ultraviolette (UV) straling. Kan honden vatbaar maken voor auto-immuunhuidziekten.
Wat is de meest voorkomende auto-immuunziekte bij honden?
De ziekte van Addison
Ook wel hypoadrenocorticisme genoemd, het is een endocriene aandoening. Het treedt op wanneer het immuunsysteem de bijnierschors aanvalt en vernietigt, waardoor de productie van steroïden wordt verminderd.
De symptomen zijn niet-specifiek en omvatten vermoeidheid, zwakte, braken, diarreeanorexia, gewichtsverlies en veranderingen in de bloedwaarden.
Auto-immuun hemolytische anemie
Het treedt op wanneer het immuunsysteem van de hond de rode bloedcellen aanvalt. De ziekte komt meestal voor bij volwassen vrouwelijke honden van welk ras dan ook. Toch is er sprake van enige genetische aanleg bij Cocker Spaniels.
Symptomen zijn zwakte of lethargie, gewichtsverlies, anorexia, snelle hartslag en ademhaling, koorts, geelzucht, flauwvallen en bleke slijmvliezen.
Diabetes
Diabetes mellitus type 1 is een endocriene auto-immuunziekte. Het treedt op wanneer het immuunsysteem de bètacellen van de alvleesklier vernietigt, waardoor hun vermogen om insuline af te scheiden, verloren gaat.
Klinische symptomen zijn polyurie (frequent urineren), polydipsie (overmatige waterinname) en polyfagie (verhoogde eetlust).
Auto-immuun encefalitis
Het is een reactie van het immuunsysteem tegen de neuronen van de hersenen. Voorbestemde rassen zijn klein, vooral speelgoedrassen.
Klinische symptomen zijn desoriëntatie, trillingen, zwakte en toevallen.
Chronische darmontsteking
Het treedt op wanneer het immuunsysteem van het huisdier overdreven reageert op de virussen of bacteriën die verantwoordelijk zijn voor gastro-enteritis. Het immuunsysteem van het individu produceert chronische ontsteking van het maagslijmvlies, de dunne darm en de dikke darm.
De symptomen zijn diarree, braken, anorexia en gewichtsverlies.
Hypothyreoïdie
Het is een endocriene ziekte die wordt veroorzaakt door auto-immuunthyroïditis. Het betekent dat het immuunsysteem van de hond zich “niet bewust” is van de schildkliercellen en antilichamen genereert om deze te vernietigen. Als gevolg hiervan maakt de schildklier niet voldoende schildklierhormonen aan.
De symptomen komen overeen met een afname van de stofwisseling, gewichtstoename, intolerantie voor verkoudheid, lethargie, huidproblemen (haaruitval, kleur- en kwaliteitsveranderingen en aanleg voor huidinfecties), afwijkingen in het voortplantingssysteem, verminderde hartslag en verminderde mentale functie .
Systemische lupus erythematodes
Het is een zeldzame auto-immuunziekte bij honden. Antilichamen vallen de huid, het hart, de longen, de nieren, de gewrichten, sommige componenten van het bloed en het zenuwstelsel aan. Deze ziekte komt vaker voor bij vrouwtjes en volwassen dieren ouder dan zes jaar.
Symptomen kunnen zijn: koorts, mank lopen en pijn in gewrichten en spieren, nierfalen, bloedaandoeningen (bloedarmoede, trombocytopenie, geelzucht), huidproblemen (fotosensibilisatie, korstvorming en zweren op de neus, depigmentatie van slijmvliesverbindingen).
Myasthenia Gravis
Deze ziekte treedt op wanneer antilichamen van het immuunsysteem de neurotransmitters aanvallen die de spierfunctie van uw hond controleren.
Klinische symptomen zijn ataxie, spierzwakte, inspanningsintolerantie en oprispingen van voedsel.
Droge keratoconjunctivitis (droge ogen)
De hyposecretie van tranen door de traanklieren van één of beide ogen is het gevolg van een auto-immuunreactie die de traanklier vernietigt.
De symptomen zijn rode ogen, purulente conjunctivitis, zweren, vertroebeling van het hoornvlies, pijn en aanhoudend blefarospasme.
pemphigus
Het Pemphigus-complex is een groep auto-immuunziekten waarbij antilichamen de huidcellen aanvallen. Pemphigus bij honden is de meest voorkomende auto-immuunhuidziekte.
De symptomen zijn pustuleuze en korstige laesies in het gezicht en de voetzolen, koorts, anorexia en bederf.
Immuungemedieerde polyartritis
Het treedt op wanneer antilichamen onderdelen van de gewrichten van de hond aanvallen. Het kan verschillende gewrichten aantasten en de verschijnselen kunnen intermitterend of terugkerend zijn.
Klinische symptomen zijn onder meer koorts, anorexia, apathische gewrichtspijn, stijfheid, moeite met opstaan, kreupelheid en gezwollen, warme en pijnlijke gewrichten.
Immuungemedieerde trombocytopenie
Het is een bloedingsstoornis waarbij het immuunsysteem de bloedplaatjes aanvalt die nodig zijn voor een normale bloedstolling. Het komt vaker voor bij vrouwen van middelbare leeftijd.
symptomen zijn onder meer
- Epistaxis (neusbloedingen),
- Melena (hemorragische ontlasting),
- Hematurie (bloed in de urine),
- Petechiën, ecchymose en huidhematomen,
- verhoogde hart- en ademhalingsfrequentie, hypotensie en bleke slijmvliezen.
Diagnose van auto-immuunziekten bij honden
De diagnose brengt verschillende problemen met zich mee. De symptomen kunnen variëren en vaak overlappen met die van andere ziekten. Bovendien kunnen de testresultaten inconsistent of misleidend zijn, wat de diagnose verder bemoeilijkt.
Diagnose vereist het integreren van de anamnese, klinische geschiedenis, fysieke bevindingen en testresultaten. Afhankelijk van het geval kan dit nodig zijn
- Bloedonderzoek (zoals bij hematologische en endocriene gevallen),
- Urineonderzoek (diabetes, Addison en hematologische gevallen),
- Coproparasitologische tests (in gevallen met spijsverteringssymptomen),
- Biopsieën (spijsverteringsgevallen, huidziekten en myasthenia gravis),
- Gewrichtspunctie voor het afnemen van synoviale vloeistof bij polyartritis,
- Cerebrospinale vloeistofanalyse en magnetische resonantiebeeldvorming in gevallen van auto-immuunencefalitis,
- Schirmer-test bij droge ogen (meet de hoeveelheid tranen die door de ogen worden geproduceerd).
Auto-immuunziekte bij honden – Behandeling
In het geval van endocriene ziekten, zoals de ziekte van Addison, diabetes en hypothyreoïdie, bestaat de behandeling uit het vervangen van het hormoon dat het lichaam niet produceert.
De ziekte van Addison
Een injectie met mineralocorticoïden eenmaal per maand is de behandeling voor de ziekte van Addison.
Diabetes
Bij suikerziektemoet de patiënt dagelijks geïnjecteerde insuline krijgen.
Hypothyreoïdie
Voor hypothyreoïdie bestaat de behandeling uit een dagelijkse orale inname van schildklierhormonen.
Keratoconjunctivitis Sicca
De behandeling van keratoconjunctivitis sicca omvat het stimuleren van de traanafscheiding, zodat het hoornvlies kan herstellen en de ophoping van slijmafscheiding of de vorming van zweren kan worden voorkomen. Druppels immunomodulerende middelen (Cyclosporine A), toegediend voor het leven, zijn de voorkeursbehandeling. Om uitdroging van het hoornvlies te voorkomen, gebruikt u kunstmatige tranen en, indien nodig, antibiotische oogdruppels om infecties of hoornvlieszweren te bestrijden.
Chronische darmontsteking
Voor inflammatoire darmziekten bij honden is het raadzaam om een licht verteerbaar dieet op te nemen, waardoor de spijsvertering beter wordt. Nieuwe of gehydrolyseerde eiwit- en vezelrijke formules zijn verschillende opties om het maag-darmkanaal te helpen functioneren.
Sommige voedingssupplementen, zoals prebiotische vezels en probiotische bacteriën, kunnen de symptomen van inflammatoire darmaandoeningen helpen beheersen. Ook vetzuren zoals omega-3 of visolie hebben krachtige ontstekingsremmende eigenschappen.
Andere immuungerelateerde ziekten bij honden
Voor alle andere genoemde auto-immuunziekten bestaat geen specifieke behandeling. Het huisdier krijgt medicijnen om zijn immuunsysteem te onderdrukken en te voorkomen dat het de lichaamscellen aanvalt.
Deze immunosuppressieve therapie is gebaseerd op het toedienen van orale steroïden, alleen of in combinatie met immunosuppressiva, zoals azathioprine, chloorambucil, cyclosporine en cyclofosfamide.
Het gebruik van immunosuppressiva heeft een adjuvans effect en is bedoeld om de dosis corticosteroïden die nodig zijn voor de chronische controle van de ziekte te verlagen.
Bij de meeste immuungemedieerde ziekten volgen honden gedurende vier tot zes maanden een immunosuppressieve behandeling. In sommige ernstige gevallen duurt deze behandeling een leven lang.
Hoewel deze immunosuppressiva de ziekte helpen behandelen, brengen ze risico's met zich mee. Het onderdrukken van het immuunsysteem vergroot het risico van de hond om andere oppervlakkige infecties op te lopen, zoals huid- of urineweginfecties.
Nieuwe technieken voor de behandeling van auto-immuunziekten bij honden, die in de diergeneeskunde nog steeds weinig worden gebruikt, zijn dat wel
- De therapeutische plasma-uitwisselingsmethode (TPE).. Bij deze behandeling wordt het bloed van de patiënt geëxtraheerd en gefilterd om de antilichamen te verwijderen die zoveel schade aanrichten.
- Fecale microbiota-transplantatie. Dit zijn darmherstelsupplementen voor honden. Het zijn capsules die geselecteerd fecaal materiaal van gezonde donorhonden bevatten.
Wat is het beste voedsel voor auto-immuunziekten bij honden?
Dit aspect speelt een cruciale rol in de gezondheid van het dier, en dus in het algemene immunologische systeem.
Naast het feit dat het dier het ideale gewicht heeft, is een uitgebalanceerd dieet noodzakelijk. Maar tegenwoordig hebben we het niet alleen over het voorzien in de basisvoedingsbehoeften van de hond met voedsel.
Er verschijnt een nieuw concept: immunomodulerende diëten. Dit zijn de beste diëten voor auto-immuunziekten bij honden, omdat ze bestaan uit uitgebalanceerde diëten die voedingsstoffen bevatten die het immuunsysteem kunnen reguleren.
Deze immunomodulerende voedingsstoffen omvatten bètaglucanen, prebiotica, probiotica, omega-3 en vitamines.
B-glucanen
Β-glucanen zijn polysachariden die voorkomen in de celwanden van veel soorten schimmels. Hun voordelen verminderen het ontstekingsproces en verbeteren de gezondheid van het darmslijmvlies.
prebiotica
Prebiotica zijn onoplosbare, niet-verteerbare vezels die de gunstige bacteriële fermentatie in de dikke darm stimuleren.
Probiotica
Probiotica zijn levende micro-organismen die de darmmicrobiota beïnvloeden, zoals het verbeteren van de consistentie en geur van de ontlasting, het reguleren van het immuunsysteem, het in evenwicht brengen van de darmmicrobiota en het helpen behandelen van diarree.
Omega 3
Binnen de omega-3-familie zijn de vetzuren met immunologische werking eicosapentaeenzuur (EPA) en docosahexaeenzuur (DHA), die een essentiële rol spelen bij ontstekingen en immuunmodulatie.
vitaminen
Vitamine A stimuleert het immuunsysteem van het individu. Vitamine C heeft antioxiderende, anticarcinogene en immunomodulerende functies in het lichaam.
Hondenvoermerken als Full Trust, Zoofeed en Biofeed zijn niet alleen uitgebalanceerd in hun ingrediënten, maar zijn ook immunomodulerende diëten omdat ze alle specifieke voedingsstoffen bevatten om het immuunsysteem van de hond te stimuleren. Alle honden kunnen deze diëten gebruiken als een uitstekende voedingsbasis om een stabiel immuunsysteem te behouden.
Auto-immuunziekten bij honden – Levensverwachting
Het is belangrijk om te weten dat hoewel sommige auto-immuunziekten verdwijnen zonder terugval, andere een leven lang kunnen duren.
De levensverwachting van auto-immuunziekten bij honden hangt af van de ernst, het immuunsysteem van het individu, een juiste diagnose, vroege detectie en de mogelijkheid dat de eigenaren de juiste behandeling realiseren.
Kunnen auto-immuunziekten bij honden worden voorkomen?
Om de ontwikkeling van auto-immuunziekten bij honden te helpen voorkomen, raden wij het volgende aan:
- Gebruik evenwichtige en immunomodulerende diëten of voeg voedingssupplementen toe
- Kurkuma en gember zijn natuurlijke supplementen die darmontstekingen verminderen.
- Beperk de blootstelling van uw hond aan chemicaliën en gifstoffen.
- Verminder medicijnen en vermijd pesticiden en chemicaliën in uw huis en tuin.
- Oefening met uw hond. Lichamelijke activiteit stimuleert de bloedcirculatie en diepe ademhaling, wat het immuunsysteem ondersteunt.
- Beheer het stressniveau van uw hond. Geef hem voldoende uitjes en mogelijkheden om te ontspannen in de natuur.
Het laatste woord
Er is veel onbekend over de oorzaken van auto-immuunziekten bij honden, dus het is moeilijk om uw hond te beschermen tegen alles wat hem kan schaden. Concentreer u in plaats daarvan op het regelen van de dingen die u wel kunt controleren om de risico's op het ontwikkelen van een auto-immuunziekte te verminderen.
