Is het normaal dat honden de hik krijgen?
De hik van honden is vrijwel hetzelfde als de hik bij mensen en is zelden een reden tot bezorgdheid. Hoewel ze minder vaak worden gezien bij volwassen honden, kunnen oudere pups ook de hik krijgen!
Ja, honden kunnen de hik krijgen en dat is volkomen normaal! Ze worden vaak gezien bij jonge puppy's en zijn een schattig ritueel van puppyschap. Een paar minuten hikken en dan terug naar het dagelijks leven - niets wijzer.
De oorzaken van de hik van honden
Net als bij mensen treden hikken op wanneer irritatie van het middenrif optreedt en het krampen krijgt. Het middenrif is een grote, dunne, koepelvormige spier. Het scheidt de borstholte (met het hart en de longen) en de buikholte (met de maag, lever, nieren, enz.). Het middenrif gaat op en neer tijdens een normale in- en uitademing van de ademhaling van een hond.
Het diafragma ontvangt zijn zenuwtoevoer van de middenrifzenuw. Dit is een grote, belangrijke zenuw die zijn oorsprong vindt in het ruggenmerg nabij de nek. De middenrifzenuw ontvangt en verzendt informatie van en naar het diafragma. Dit helpt bij het reguleren van een normaal ademhalingspatroon.
Irritatie van de middenrifzenuw of het middenrif veroorzaakt een onwillekeurige spierspasme. Hierna klikt de glottis (stembanden) dicht en veroorzaakt het veelbetekenende "hic!" geluid. De hik is slechts een teken dat het middenrif abnormaal functioneert. Gelukkig zijn ze meestal van korte duur!
De exacte oorzaken van hikken bij honden zijn niet helemaal bekend. Voorgestelde triggers voor hikken bij puppy's en honden zijn onder meer:
- Te snel eten of drinken
- Opwinding
- Spanning
- Overmatig blaffen
Gulpers en slurpers van voedsel en water nemen aanzienlijke hoeveelheden lucht op. Dit leidt tot maag verwijding (een zeer opgeblazen buik), die vervolgens tegen het middenrif wrijft en irritatie veroorzaakt.
Evenzo verstoort oppervlakkige, snelle ademhaling het normale ritme van de longen. Dit leidt dan tot onregelmatige samentrekkingen van het middenrif, en hikken volgen. Opwinding, stress, overmatig geblaf of hijgen kunnen allemaal oppervlakkige, snelle ademhalingen veroorzaken.
Puppy's en hondenhik
Puppy's hebben meer kans op de hik dan oudere honden. Door hun energieke levensstijl zijn ze vatbaar voor het doorslikken van hun voedsel en zijn ze hyper-enthousiast. De middenrifzenuw en het middenrif van een puppy zijn nog onvolgroeid en worden dus gemakkelijk gestimuleerd.
Puppies zijn boosdoeners voor het snel consumeren van voedsel en water in vergelijking met oudere honden. Ze worden gewoon zo enthousiast over het eten dat ze er veel lucht mee opslokken. Deze resulterende bloat irriteert vervolgens hun middenrif en veroorzaakt hikken.
Puppy's worden ook enthousiast om te spelen! Hyperactieve puppy's hebben constante verstoringen van hun normale ademhalingspatroon. Dit veroorzaakt overgevoeligheid van hun middenrifzenuw, wat leidt tot hikken. Een rustige puppy of oudere honden hebben minder kans op de hik.
Oudere honden kunnen nog steeds de hik krijgen, hoewel minder vaak dan bij puppy's. Opgewonden volwassen honden en snelle eters zullen nog steeds de gebruikelijke hik hebben.
Hoe kan ik mijn hond helpen als hij de hik heeft?
Meestal zijn hikken eerder schattig dan zorgwekkend. Maar frequente hik kan vermoeiend worden voor zowel honden als eigenaren. Wanneer dit gebeurt, kunnen eigenaren hun honden helpen hun hik te genezen.
Het belangrijkste principe achter het stoppen van de hik is de terugkeer van het normale, rustige ademhalingspatroon. Dit kan op verschillende manieren!
Een kleine lepel honing, Karo-siroop of ahornsiroop kan wonderen doen om de hik te genezen. Deze siropen bedekken de keel van de hond. Dit verzacht eventuele irritatie veroorzaakt door constant hikken. Ze veranderen ook de focus van de hond op iets anders, wat kan helpen om hun ademhaling te vertragen.
Als er geen siropen bij de hand zijn, kan ook een kleine hoeveelheid water worden gebruikt voor een slokje of twee. Vermijd grote hoeveelheden water, die snel kunnen worden gedronken.
Op dezelfde manier kan het kalmeren van een opgewonden hond helpen om de hik te stoppen. Dit kan worden gedaan door de borst van de hond te masseren om het middenrif te helpen ontspannen. Als alternatief kan een mooie rustige wandeling volstaan. Buikwrijven, oorwrijven of algemeen kloppen is misschien niet genoeg om de hik te genezen, maar ze zijn zeker het proberen waard.
Als de hik vaak optreedt na een maaltijd, kan de boosdoener te wijten zijn aan snel eten en drinken. Langzame voerbakken of voerverrijking speelgoed kan snel eten afschrikken en hikken helpen voorkomen.
U kunt ook proberen uw hond een kalmerende traktatie!
"Normale" hondenhik verklaard
Hikken van honden zijn een typisch symptoom van het dagelijks leven, vooral gezien bij puppy's. De meeste puppy's zullen op een bepaald moment tijdens hun eerste zes maanden van hun leven de hik vertonen. Naarmate pups ouder worden, komen hik-episodes meestal minder vaak voor. Dit komt door de ontwikkeling en desensibilisatie van de middenrifzenuw en het diafragma.
Sommige honden produceren geen veelbetekenende "hic!" geluid als ze de hik hebben. Het is normaal dat honden een scherpe stijging en daling van hun borstkas hebben, maar zonder geluid. Afleveringen van hikken duren meestal een paar minuten en mogen niet langer dan een uur duren.
Als de hik optreedt met andere symptomen, kan dit een teken zijn van een ernstiger onderliggende aandoening.
Wanneer moet je met je hond naar de dierenarts?
In zeldzame gevallen kan de hik een teken zijn van een onderliggende medische aandoening. Vaak voorkomende hik, samen met de volgende symptomen, moeten worden onderzocht.
Langdurige perioden van hikken met luchtwegsymptomen moeten serieus worden behandeld. Hoesten, niezen of hijgen die geen verband houdt met lichaamsbeweging, kan wijzen op een onderliggende aandoening. Oefenintolerantie en zwaar hijgen met herhaalde hikken rechtvaardigen ook een dierenartsbezoek.
Overmatige inspanning op warme dagen kan ook hikken veroorzaken. Dit kan leiden tot zonnesteek, wat een ernstige en levensbedreigende aandoening is. Donker gecoate honden en brachycefale honden zijn het meest vatbaar. Dit omvat mopshonden, buldoggen, enz. Vanwege hun korte muilkorven en beperkte luchtwegen. Overmatig hijgen, schaduw zoeken en instorten vereisen dringende aandacht.
Gastro-intestinale aandoeningen kunnen ook hikken bij honden veroorzaken. Braken, diarree of bloed in ontlasting zijn indicaties voor een veterinair consult.
Een hond die regelmatig de hik heeft tijdens de slaap, maar niet lijkt te dromen, baart zorgen. Er moet een dierenartsbezoek worden afgelegd om te beoordelen op neurologische aandoeningen.
Risico's en gezondheidsproblemen in verband met hikken bij honden
De meeste hik-episodes zullen vanzelf verdwijnen of reageren op eenvoudige interventies. Gezondheidsproblemen in verband met hikken zijn onder meer:
- Luchtwegaandoeningen zoals longontsteking, astma, bronchitis (ontsteking van de bronchiën)
- Hartaandoeningen zoals congestief hartfalen
- Zonnesteek
- Parasieten zoals hartworm of rondworm
- Gastro-intestinale aandoeningen zoals oesofagitis of gastro-oesofageale reflux
- Synchrone diafragmatische flutter
- Schade aan de middenrifzenuw
- Neurologische aandoeningen zoals meningitis of encefalitis
- Traumatische hersenschade
- Neoplasie (kanker)
Luchtwegaandoeningen
Frequente episodes van hikken die meer dan een uur duren, samen met ademhalingssymptomen, moeten serieus worden behandeld. Hoestenniezen of hijgen die niets met inspanning te maken hebben, duidt op een onderliggende aandoening van de luchtwegen. Dit omvat longontsteking, astma of bronchitis.
Hartziekten
Intolerantie voor inspanning en zwaar hijgen met hikken duiden op cardiovasculaire defecten. Congestief hartfalen is een ernstige aandoening en vereist onmiddellijke medische aandacht.
Gastro-intestinale aandoeningen
De hik kan ook een indicatie zijn van een parasietprobleem. Wormen zoals hartworm en spoelwormen nestelen zich in de luchtwegen van een hond en richten grote schade aan. Onderzoek naar langdurige hik in combinatie met diarree of braken is van cruciaal belang.
Gastro-intestinale aandoeningen zoals oesofagitis en gastro-oesofageale reflux kunnen ook frequente hikken veroorzaken. Esophagitis is een ontsteking van de slokdarm, die de middenrifzenuw irriteert. Gastro-oesofageale reflux (vergelijkbaar met zure reflux bij mensen) kan leiden tot oesofagitis en dus hikken veroorzaken.
Synchrone diafragmatische flutter
Synchrone diafragmatische flutter (SDF) is een aandoening die ervoor zorgt dat het diafragma van een hond spastisch wordt. Dit bootst hikken na en kan worden verward met "normale" hikken. SDF wordt veroorzaakt door een laag calciumgehalte in het bloed in het lichaam. Een laag calciumgehalte heeft verschillende oorzaken en heeft ook ernstige gevolgen voor het lichaam.
Neurologische aandoeningen
Neurologische aandoeningen kunnen ook abnormale hik veroorzaken. Dit omvat meningitis, encefalitis of zelfs traumatisch hersenletsel. Dit komt door een verstoring van de zenuwfunctie en de overdracht van berichten vanuit de hersenen.
Beschadigde middenrifzenuw
Schade aan de middenrifzenuw, die het middenrif aanstuurt, kan leiden tot hikken. Honden die lijden aan een acuut trauma, zoals hondenaanvallen of aangereden worden door een auto, kunnen die zenuwen verwonden.
Neoplasie
Tumoren van de hersenen, borst of buik kan ook hikken veroorzaken bij honden. Ruimte-innemende laesies van een interne massa kunnen de middenrifzenuw of het diafragma zelf irriteren.
Hoe weet u of uw hond de hik heeft?
De hik bij honden kan lijken op de hik bij mensen. Het kan echter dramatischer lijken en soms beangstigend zijn voor eigenaren. De hik zorgt ervoor dat de borst krachtig gaat trillen. Het snelle in- en uitademen veroorzaakt ook een stijging en daling van de buik.
Andere symptomen zoals hoesten, braken en toevallen kunnen verward worden met hikken. Hoewel deze meestal kenmerken hebben die ze onderscheiden.
Hoesten zorgt ervoor dat een hond zijn mond opent en lucht uitblaast. Dit is luider dan hikken, krachtiger en kan worden gevolgd door een knevel of kokhalzen.
Braken is een meer gewelddadige actie dan de hik. Honden zullen herhaaldelijk deinen met grote buikbewegingen en over het algemeen braaksel produceren. Braken heeft ook een kokhalzend geluid in plaats van een veelbetekenend "hic!".
Focale aanvallen kunnen lijken op hikken, omdat beide een klein deel van het lichaam van de hond kunnen aantasten en ritmisch zijn. Echter, focale aanvallen kunnen mentale veranderingen hebben, terwijl hikken dat niet doen.
Waarom krijgen honden de hik?
Het is aangetoond dat de hik optreedt bij de foetus tijdens de zwangerschap. Biologen stellen voor dat hikken een rol spelen bij het ontwikkelen van ademhalingsspieren tijdens de zwangerschap. Na de geboorte kan dit een resterende actie zijn die nooit helemaal weggaat.
De hik lijkt niets productiefs of beschermends voor het lichaam te doen, in tegenstelling tot andere reflexen, zoals niezen, dat irriterende stoffen uit de neusholte verdrijft.
Stimulatie van de middenrifzenuw kan de hik veroorzaken. Irritatie van het middenrif uit de longen of maag kan ook leiden tot hikken. Puppy's hebben meer kans op de hik omdat hun zenuwen en middenrif nog in ontwikkeling zijn.
Honden krijgen de hik op dezelfde manier als mensen de hik krijgen. Opwinding, stress, hijgen of te snel eten/drinken zijn allemaal oorzaken van hikken.
Honden met een gevoelige maag kunnen ook vatbaarder zijn voor de hik. Bepaalde voedingsmiddelen kunnen de neiging van een hond om te hikken vergroten. Dit komt door de reactie van hun lichaam op voedsel, wat resulteert in gasophoping in de maag. De opgeblazen maag wrijft dan over het middenrif, wat irritatie en hik veroorzaakt.
Irriterende stoffen in de omgeving kunnen ook hikken veroorzaken. Denk hierbij aan luchtverfrissers, schoonmaakmiddelen of sigarettenrook. Irritatie van de luchtwegen verandert het ademhalingspatroon van de hond en de hik ontstaat. Deze irriterende stoffen kunnen ook het ademhalingssysteem van een hond ernstig beschadigen, wat schadelijk is voor de algehele gezondheid.
Hoe vaak komen hondenhikken voor?
Hikken bij honden komen net zo vaak voor als hikken bij mensen. Ze komen vaker voor bij puppy's jonger dan zes maanden, maar oudere honden kunnen nog steeds de hik krijgen. Ze komen ook vaker voor bij honden die hyperactief zijn in het leven, graag rondrennen en al hun eten naar binnen slurpen.
De hik moet vanzelf optreden, minder dan een uur duren en niet schadelijk zijn voor het leven van de hond. Hikken in combinatie met andere betreffende symptomen rechtvaardigen altijd een dierenartsbezoek.
