Ziekten AZ

Wat is Varkenserysipelas?

Varkens Erysipelas is een ernstig besmettelijke ziekte die het gevolg is van een infectie veroorzaakt door de Erysipelothrix rhusiopathiae bacterie. Maar liefst 50% van de varkenspopulatie draagt ​​dit virus bij zich en het is daarom onmogelijk om het volledig uit een kudde te bannen. De ziekte wordt vaak gevonden in het tonsillaire weefsel van de varkens.

Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat erysipelas zoönotisch is, wat betekent dat het van dier op mens kan worden overgedragen.

Erysipelas is ook een veelvoorkomende oorzaak in slachthuizen als het gaat om de veroordeling van karkas.  U kunt ook meer lezen over de Afrikaanse varkenskoorts op onze blog.

Algemene oorzaken

• Vochtige en vuile hokken met een opeenhoping van ontlasting die niet regelmatig wordt onderhouden.
• Voedersystemen die nat zijn, zijn uitstekende broedplaatsen voor ziektekiemen.
• Hokken die niet zijn gereguleerd met een all-in, all-out systeem, om adequate desinfectie mogelijk te maken.
• Verontreinigde watersystemen en terugkoppelingen.
• Plotselinge temperatuurveranderingen in de omgeving - vooral warmere omstandigheden
• Veranderingen in het dieet die te snel worden gedaan en niet in een geleidelijk tempo worden gefaciliteerd.
• Parasitaire lasten.
• Investeren in dieren die niet zijn gevaccineerd, brengt de hele kudde in gevaar.

Methoden voor de overdracht van erysipelas bij varkens

De ziekte wordt overgedragen via de afscheiding van uitwerpselen, urine of oronasaal (speeksel) van het ene varken op het andere. Het kan zelfs de huid binnendringen van laesies

Ook andere diersoorten uit het dierenrijk, zoals vogels en andere zoogdieren, kunnen een rol spelen bij de overdracht van deze ziekte via verontreinigde grond en drijfmest.

Ook al kan een varken drager zijn van de ziekte, het is heel goed mogelijk dat deze drager er zelfs geen klinische tekenen of symptomen van vertoont.

De ziekte kan ook op andere manieren worden overgedragen, zoals besmet vlees, karkassen, botten en vis.

Detectie en klinische symptomen van erysipelas bij varkens

Het blijkt dat de erysipelas ziekte bij varkens kan chronisch of acuut van aard zijn. Chronische uitbraken kunnen kenmerken bevatten zoals; vergrote gewrichten en kreupelheid. En acute uitbraken (die normaal gesproken voortkomen uit chronische uitbraken) kunnen vormen aannemen zoals plotselinge sterfgevallen, koortsaanvallen, gebrek aan eetlust, pijnlijke gewrichten en een verscheidenheid aan laesies op de huid. 

Zowel de chronische als de acute voorvallen kunnen een terugkerend of eenmalig voorkomen hebben. Ook stressvolle omstandigheden zoals extreme hitte tijdens transport kunnen een rol spelen bij het ontstaan ​​van de ziekte. Varkens kunnen niet zonder hulp opstaan ​​en willen misschien weer gaan liggen. Dorst en verhongering (door de varkens zelf) zijn in eerdere gevallen waargenomen, waarbij de getroffen zwijnen op zoek waren naar koele en natte omstandigheden om te proberen het slechte gevoel dat werd ervaren te elimineren.

Geïnfecteerde varkens sterven plotseling, worden dof en krijgen koorts tussen de 106 – 109 . Bij al deze gebeurtenissen hoort een karmozijnrode blos op de huid van het varken. Geïnfecteerde zwijnen zullen ook terughoudend zijn om te bewegen.

Het begin van ruitvormige laesies op de huid, vooral achter de oren, begint zich binnen 48 uur na de infectie te manifesteren. Drachtige zeugen kunnen hun biggen aborteren.

Er is een goede kans dat een geïnfecteerd dier volledig herstelt, maar de prevalentie van necrotisch weefsel, verlies van de oorpunten en pijnlijke, hete en pijnlijke gewrichten mag niet worden verwaarloosd. Er kan kreupelheid optreden, maar de ledematen zullen binnen 2 weken weer stevig worden. Zelfs na een volledig herstel moeten hartgeruis en congestief hartfalen niet worden uitgesloten als primaire doodsoorzaak.

Andere klinische manifestaties zijn onder meer:

• Artritis 
• Cutaan erytheem
• Endocarditis
• Bloedvergiftiging

Beschikbare behandelingsopties

Langwerkende penicilline-injecties zijn een effectieve behandeling gebleken die snel resultaat oplevert in termen van het herstelproces. 

Alle hokken, holen en ander beddengoed en woonruimtes moeten met onmiddellijke ingang worden gedesinfecteerd en goed worden schoongemaakt.

Preventieve maatregelen tegen erysipelas bij varkens

Routinematige en geplande vaccins tegen de E rhusiopathie hebben bewezen te helpen bij het voorkomen van de ziekte. De voorwaarden en tijdstippen van vaccinatie zijn uniek voor elke boerderij en moeten zorgvuldig worden gecontroleerd en gepland rond vermoedelijke uitbraken voordat ze zich voordoen.

Het is bekend dat de mogelijkheid van adequate en reguliere vaccins faalt vanwege het ontbreken van adequaat stressmanagement op varkensbedrijven. Stress kan de algehele gezondheid van varkens ernstig in gevaar brengen.

Ten slotte zijn frequente hygiëne-oefeningen en goede hygiënepraktijken ook uitstekende methoden om het varkenserysipelas-virus in te dammen.

Key Takeaways

• Dwing een regelmatige ronde van preventieve vaccins af om de ziekte te bestrijden.
• Koop geen varkens die niet zijn gevaccineerd, omdat dit de gezondheid van de hele kudde in gevaar kan brengen.
• Zorg ervoor dat hokken en huizen regelmatig worden gedesinfecteerd.

Wat is klassieke varkenspest? (KVP)

Dit is een gemakkelijk overdraagbare ziekte met een hoog sterftecijfer onder varkens of varkens. CSFV zorgt ervoor dat geïnfecteerde varkens koorts, overmatig bloeden, lethargie, diarree met een gele kleur, kokhalzen en paarsachtige huidverkleuring van gebieden zoals de oren, benen en onderbuik ontwikkelen.

Transmissie en verspreiding

In de meeste gevallen wordt het KVP-virus overgedragen via een oraal pad, door de inname van besmet voedsel (ongekookt of onvoldoende verhit vlees). Het kan ook worden overgedragen door direct contact met geïnfecteerde varkens of geïnfecteerde objecten, omgeving (fomites). Bij drachtige zeugen kan het virus de biggen besmetten via de placenta. Het kan ook worden verspreid via sperma tijdens de copulatie. zelden komt het voor dat het virus wordt verspreid door aerosol in nauwe opsluiting of door vectoren.

Het KVP-virus is maandenlang bestand tegen de elementen in zowel varkensvlees als verwerkte varkensvleesproducten, zelfs wanneer het vlees wordt gekoeld, en schokkend jarenlang wanneer het wordt ingevroren. Varkens kunnen besmet raken door het eten van met KVP besmet varkensvlees of bijproducten.

Studies hebben aangetoond dat in sommige delen van het Europese continent de lokale fauna van wilde zwijnen een integrale rol kan spelen in de genealogie van de ziekte.

De ziekte is wijdverbreid door het legale en illegale transport van dieren en door het voeren van spoeling met geïnfecteerde weefsels aan varkens.

Diagnose van CSF

De diagnose van de virus van klassieke varkenspest is gebaseerd op factoren zoals klinische symptomen, serologie, virusisolatie en PCR.

Het virus is te vinden in het bloed, slijm, urine, ontlasting en neusuitvloeiingen van een ooit gezond varken. Het wordt voornamelijk gerepliceerd in het tonsilgebied, gevolgd door de endotheelcellen, lymfatische organen en vervolgens het beenmerg.

De ernst van de ziekte kan variëren. Het kan acuut optreden, meestal gevolgd door een dodelijke afloop binnen een tijdsbestek van twee tot 25 dagen. Het treedt op als gevolg van het feit dat varkens niet worden gevaccineerd. Varkens of varkens worden dan geïnfecteerd met een zeer virulente van een of meer stammen van het virus.

Symptomen zoals: koorts, depressie, anorexia, diarree/obstipatie, conjunctivitis en neurale symptomen zoals (parese, verlamming), evenals hyperemie en purpura op de buik en oren, komen veel voor bij deze varkenskoorts.

In subacute en chronische gevallen worden de varkens geïnfecteerd door licht virulente virusstammen. In dit geval kan de ziekte enkele weken of zelfs maanden aanhouden. Het kan slechts enkele van de dieren treffen en klinische symptomen vertonen. De anderen mogen geen symptomen vertonen; ze zullen de ziekte echter niettemin verspreiden. Bij biggen zorgt het virus voor een langzamere groei. 

Bij drachtige zeugen kunnen abortussen, vroege embryonale sterfte, doodgeborenen, levend geboren biggen voorkomen en dan groeien ze langzaam en sterven ze na een paar weken.

Pathoanatomische tekens

Hemorragische laesies, hemorragische lymfeklieren, petechiën op de epiglottis en de nieren, infarcten op de milt en "knoppen" op de dikke darm.

Testmateriaal en laboratoriumtests

Amandelen, milt, lymfeklieren, nieren, distaal deel van het ileum

Immunofluorescentie, immunoperoxidase, ELISA

Preventie en bestrijding van klassieke varkenspest

• Minimaliseer bezoekers op uw boerderij en laat personen die de afgelopen vijf dagen contact hebben gehad met dieren, vooral varkens in andere landen, geen contact hebben met uw varkens.
• Pas aankomende of terugkerende varkens moeten in quarantaine worden geplaatst en gedurende ten minste 30 dagen worden geïsoleerd voordat ze opnieuw worden geïntroduceerd bij de rest van de kudde.
• Voer geen ongekookt of onvoldoende verhit afval of vleesproducten aan varkens.

Er wordt geen behandeling geprobeerd en de aangetaste varkens moeten naar het slachthuis worden gestuurd en de karkassen moeten worden begraven of verbrand.

De eerste barrière om een ​​uitbraak van CSF te voorkomen, is het toepassen van strikte en strikte hygiënische profylaxe, zoals gedefinieerd in de OIE Gezondheidscode voor landdieren. Goede communicatie tussen veterinaire autoriteiten, dierenartsen en varkenshouders, samen met een betrouwbaar ziekterapportagesysteem en hygiënemaatregelen die als huisdier gehouden varkens beschermen tegen contact met wilde zwijnen, zijn de meest effectieve maatregelen om te voorkomen dat de ziekte zich verspreidt en schade aanricht onder de varkenskudden in de omgeving.

Wanneer er een uitbraak plaatsvindt, moeten er dringend veel acties worden ondernomen:  

• Het slachten van alle varkens op getroffen boerderijen, al dan niet commercieel.
• Veilig weggooien van karkassen, beddengoed, enz.
• Een uitgebreid desinfectieplan van hokken, stallen en andere zaken waarmee de varkens in aanraking komen.
• Aanwijzing van besmette zone, met gecontroleerde kuddebewegingen.
• Een gedetailleerd epidemiologisch onderzoek, met opsporing waar mogelijk (stroomopwaarts).
• Surveillance van de besmette zone en de omliggende gebieden.

Hoe is CSF geografisch verdeeld?

Klassieke varkenspest komt meestal voor in continenten zoals Zuid- en Midden-Amerika, Azië, Europa en bepaalde delen van Afrika. Het goede nieuws is dat landen als Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland momenteel vrij zijn van de ziekte.

In de jaren negentig vond een grote uitbraak van KVP plaats in Nederland (1990), Duitsland (1997-1993), België (2000, 1990, 1993) en Italië (1994, 1995, 1996).

Wat moet ik doen als Producent?

Alle vermoedelijke gevallen moeten met onmiddellijke ingang worden gemeld!

Key Takeaways

In gebieden waar de ziekte endemisch kan worden, kan vaccinatie de verspreiding ervan voorkomen. De gebruikte vaccins moeten worden geproduceerd in overeenstemming met de door de OIE gereguleerde normen. Als de ziekte onder controle is, wordt de vaccinatie stopgezet, met voortdurend toezicht. de OIE  bepaalt de noodzakelijke vereisten waaraan een land of gebied moet voldoen om als ziektevrij te worden beschouwd.

In ziektevrije gebieden wordt een uitroeiingsbeleid toegepast. Dit beleid heeft geleid tot de uitroeiing van klassieke varkenspest uit Noord-Amerika en een groot deel van West-Europa.

Als je favoriete dier toevallig een varken is, of vooral als je een varken als huisdier hebt, bekijk dan het videoartikel over Varkensslag- en hoefafsnijding door Dr. Evan Antin.