Wat betekent Mega-oesofagus?
Honden zijn extreem voedselgedreven. Moet je een nieuwe truc leren? Traktatie. Correcte verwijdering? Traktatie. Oproep en commando beheersen? Traktatie. Heb je je ooit afgevraagd hoe die lekkernijen in de maag van je hond terechtkomen?
Het antwoord is via de slokdarm! De slokdarm is de buis die de mond met de maag verbindt. Megaesophagus treedt op wanneer de slokdarm wordt verwijd (wordt breder) en verliest zijn beweeglijkheid (vermogen om voedsel in de maag te brengen).
Zijn sommige hondenrassen vatbaarder voor Megaesophagus?
Megaesophagus komt vaker voor bij bepaalde hondenrassen. Deze hondenrassen zijn:
- Mini-Schnauzers
- Duitse herders
- Duitse doggen
- labrador retriever
- Shar Peis
- Grijze honden
- Ierse Setters
Wat zijn de oorzaken van Megaesophagus?
Er zijn twee soorten Megaesophagus. Ze zijn geërfd (geboren met) of verworven (komt tijdens de volwassenheid). Veel ziekten kunnen verworven megaesophagus veroorzaken. Daarom is het het beste voor uw dierenarts om de juiste diagnose te stellen om verder te evalueren welke aandoening dit kan veroorzaken.
Door de ziekte die de Megaesophagus veroorzaakt te behandelen, is er een grotere kans om deze te minimaliseren of zelfs op te lossen. Deze ziekten zijn Myasthenia Gravis, strictuur, Hypoadrenocorticisme (ziekte van Addison), slokdarmobstructie, dysautonomie, en dermatomyositis. Laten we het hebben over elk van deze ziekten en hoe ze Megaesophagus veroorzaken.
Myasthenia Gravis is de meest voorkomende oorzaak van Megaesophagus. Myasthenie wordt gedefinieerd als spierzwakte. Het is een aandoening van neuromusculaire transmissie die twee vormen heeft.
- Verworven MG - een disfunctie in het immuunsysteem die antilichamen produceert tegen acetylcholinereceptoren.
- Congenitale MG – een erfelijke tekortkoming van deze receptoren. Verworven MG komt vaker voor met klinische verschijnselen (een algemene zwakte die verergert bij inspanning, hypersalivatieen regurgitatie).
Een strictuur treedt op van een eerder trauma aan de slokdarm. Dit kan komen van een vreemd lichaam, een tumor in de slokdarm of borst, of frequent braken dat littekens en vernauwing van de slokdarm veroorzaakt. Deze vernauwing kan de doorgang van voedsel belemmeren, waardoor oprispingen ontstaan.
Hypoadrenocorticisme (ziekte van Addison) kan ook een rol spelen bij het veroorzaken van Megaesophagus. Deze aandoening treedt op wanneer er een tekort aan cortison is dat door de bijnier wordt afgegeven. Dit tekort resulteert in een verstoring van de slokdarmspieren, waardoor ze zwakker worden en voedsel kan blijven zitten en niet volledig in de maag terechtkomt.
Slokdarmobstructie is meestal tijdelijk en zal verdwijnen zodra de blokkade is verwijderd.
Dysautonomie is een aandoening waarbij er een verstoring is van het autonome zenuwstelsel, inclusief de slokdarm.
dermatomyositis is een aandoening die de gezichtsspieren aantast als gevolg van een bloedvatdefect, wat een ontsteking veroorzaakt. Het defect leidt tot een slechte zuurstoftoevoer en beschadiging van de gezichtsspieren, wat leidt tot megaesophagus.
Hoe wordt Megaesophagus behandeld?
Afhankelijk van de oorzaak van de Megaoesofagus uw hond ervaart, zal de behandeling bepalen. Megaesophagus zelf is geen ziekte, maar een aandoening die wordt veroorzaakt door andere ziekten. Daarom is het essentieel dat de onderliggende problemen worden behandeld en tegelijkertijd de klinische symptomen van Megaesophagus worden behandeld.
Het bepalen van de juiste voerconsistentie voor uw hond is belangrijk bij de behandeling van Megaesophagus. Sommige honden doen het beter op vloeibare diëten; anderen doen het beter op vaste diëten. Water moet worden aangevuld als uw hond het beter doet met vaste voeding. Eiwit zal ook moeten worden aangevuld als uw hond ondergewicht heeft. Verdikkingsmiddelen kunnen ook worden toegevoegd om een betere consistentie te verkrijgen.
Verhoogde voedingen helpen het voedsel laag te houden en regurgitatie te voorkomen. Uw hond rechtop laten zitten nadat hij 10-15 minuten heeft gegeten, zal hierbij helpen. Er zijn een paar manieren om dit te bereiken. Er zijn creatieve manieren om een voerbak. Als je echter geen zin hebt om creatief bezig te zijn, is er een tool die bekend staat als de Bailey Chair. De Bailey Chair is ontworpen om uw hond rechtop te houden tijdens en na het eten.
Als aspiratiepneumonie aanwezig is, moet deze door uw dierenarts worden behandeld en behandeld voordat de klinische symptomen van mega-oesofagus worden behandeld.
Er zijn orale medicijnen die de tekenen van Megaesophagus kunnen verlichten en de beweeglijkheid kunnen helpen verbeteren. Medicijnen zijn onder meer:
- metoclopramide en Cisapride zijn motiliteitsmodificatoren die de gastro-intestinale gladde spieren helpen stimuleren. Maar in dit geval wordt het eigenlijk gebruikt om de onderste slokdarmsfincter aan te spannen. Dit zorgt ervoor dat verteerd voedsel in de maag blijft en niet wordt uitgebraakt.
- Antacida worden gebruikt om het slijmvlies van de slokdarm te beschermen. De maag van uw hond bevat niet alleen voedsel dat weer omhoog kan komen, maar ook wat maagzuur. Zoals het suggereert, zal het zuur het slijmvlies van de slokdarm verbranden. Het geven van maagzuurremmers aan uw hond zal de pijn helpen verlichten. Sucralfaat moet worden toegevoegd om eventuele ontstekingen in de slokdarm van uw huisdier te beschermen en te verminderen. De pijn kan ervoor zorgen dat u niet wilt slikken, wat op zijn beurt de toestand verergert.
- Sildenafil doet het tegenovergestelde van motiliteitsmodificatoren. Het opent de sluitspier waar de slokdarm de maag ontmoet. Hierdoor komt het voedsel uit de slokdarm en in de maag waar het thuishoort.
Wat is het verschil tussen braken en oprispingen?
Braken en oprispingen zijn dezelfde dingen, toch? Mis! Het zijn eigenlijk twee verschillende lichaamsfuncties die veel eigenaren van gezelschapsdieren als hetzelfde verwarren. Wanneer uw huisdier braakt, verdrijven ze voedsel dat in de maag is terechtgekomen. Bij oprispingen wordt hun voedsel echter niet verteerd, maar alleen in de slokdarm en door een defect in de zwaartekracht komt het weer omhoog. Er zijn ook veel meer waarschuwingssignalen als het gaat om braken, zoals kwijlen, likken en kokhalzen.
Wat zijn de twee soorten Megaesophagus?
Zoals eerder vermeld, zijn er twee soorten Megaesophagus, verworven en aangeboren. Aangeboren wordt geërfd bij de geboorte. Puppy's met Megaesophagus hebben het meestal door zenuwbeschadiging tijdens de ontwikkeling of een vasculaire ringafwijking. Een ringafwijking is een band van weefsels die overblijfselen zijn van foetale bloedvaten. Deze bloedvaten veroorzaken een ring rond de slokdarm, waardoor vernauwing ontstaat, wat op zijn beurt voorkomt dat voedsel in de maag terechtkomt. Normaal gesproken zouden ze voor de geboorte moeten verdwijnen, maar als dat niet het geval is, kunnen ze operatief worden verwijderd.
Verworven Megaesophagus wordt veroorzaakt door een van de hierboven genoemde ziekten. Weten wat de Megaesophagus van uw hond heeft veroorzaakt, is belangrijk als het gaat om de behandeling ervan. Uw dierenarts moet de megaesophagus behandelen en minimaliseren om enig geluk te hebben bij het mogelijk oplossen ervan.
Wat is de prognose van Megaesophagus?
De prognose van de mega-oesofagus hangt volledig af van de oorzaak. Als het aangeboren is, heeft het een veel betere prognose dan verworven. Zenuwverstoring zal hopelijk verbeteren naarmate uw hond ouder wordt.
Helaas is de prognose bij verworven Megaesophagus meestal te slecht. Ondervoeding en aspiratiepneumonie komen veel voor. Wees echter niet ontmoedigd als u met uw pup met deze aandoening wordt geconfronteerd. Er zijn veel manieren waarop u met uw dierenarts kunt samenwerken om het ongemak van uw huisdier te beperken en andere secundaire problemen die daaruit voortvloeien te voorkomen.
Samengevat
Megaesophagus kan een hele uitdaging zijn om te behandelen. Strikte naleving door de eigenaar, toewijding en veterinaire interventie moeten allemaal aan boord zijn voor het beste resultaat. Het is van cruciaal belang om op de hoogte te blijven van de aandoening die Megaesophagus veroorzaakt, terwijl u tegelijkertijd de klinische symptomen behandelt die de aandoening veroorzaken. Een goede opleiding en informatie van uw dierenarts zullen u helpen om uw hond comfortabel te houden.
